اگر در تریل دویدن تازه کار هستید، ممکن است در مورد تفاوت بین دوی تریل و اسکای رانینگ یا دوی کوهستان قدری گیج شوید. اکثر افراد فکر می کنند که اینها یکی هستند و به سادگی به جای همدیگر به کار می برند.
با این حال، در واقع برخی از تفاوت های کلیدی بین این دو وجود دارد که باید به آنها اشاره کرد. در زیر،به صورت جزیی تر به ظرافت‌های این دو فعالیت مشابه اما متفاوت خواهیم پرداخت.
تفاوت اسکای رانینگ با تریل رانینگ چیست؟
تریل رانینگ و اسکای رانینگ مستقل از یکدیگر به عنوان فعالیت های مسابقه ای جداگانه دسته بندی می شوند. مسابقات دویدن تریل شامل همه چیز است، از مسابقه 5 کیلومتر در پارک محلی تا ماراتن های فوق العاده 100 مایلی که عمدتاً در مسیرهای پیاده روی برگزار می شود. از سوی دیگر، دوی کوهستانی دارای یک نهاد تایید کننده بین‌المللی است که مسابقاتی را که در کوه‌های نمادین در سراسر جهان برگزار می‌شود، کنترل می‌کند. مسابقات در قالب خاصی از سربالایی یا سربالایی همراه با سراشیبی برگزار می شود.
پنج تفاوت اصلی بین دویدن تریل و کوهستان وجود دارد. در زیر به بررسی هر یک از این تفاوت‌های کلیدی می‌پردازیم، از جمله زمین، ارتفاع، مسافت، تجهیزات و دویدن کوهستانی که توسط IAAF به رسمیت شناخته شده و مجاز است.
زمین
بیشتر مسابقات در مسیرهای پاکسازی شده و مشخصی هستند که علامت گذاری شده اند تا دوندگان بتوانند به راحتی راه خود را پیدا کنند. زمین بر اساس محل مسابقه متفاوت است. زمین‌های فنی، صخره‌ای، ماسه‌ای، مسطح و بسیاری از انواع دیگر وجود دارند که می‌توانند مسیرهای پیاده‌روی در آنها وجود داشته باشند.
در اسکای رانینگ یا دویدن کوهستانی درصدی از مسیر را در مسیرهای پیاده روی ادامه دارد اما به ندرت مسیرهای هموار را دنبال می کند. علاوه بر این، بسیاری از مسابقات بسیار فنی هستند. مسابقات کوهستانی معمولاً در زمین‌های صخره‌ای که دارای صخره‌های سست هستند، انجام می‌شود که دویدن روی آن را بسیار دشوار می‌کند. اکثر دوندگان نخبه را در مسابقات اسکای رانینگ در حین پیمایش یا کوهپیمایی می بینید. واکنش های سریع و قوزک های قوی برای پای ناپایدار لازم است.
ارتفاع و شیب
تریل رانینگ بسته به مسیر و محل مسابقه، تغییرات ارتفاعی متفاوتی دارد. هیچ قانون یا مقرراتی برای دوره ها وجود ندارد، بنابراین سختی مسابقات واقعاً به مسافت و ارتفاع بستگی خواهد داشت. مشخصات مسابقه می تواند صاف، تپه ای، سربالایی، سراشیبی و هر چیزی در این بین باشد. بیشتر پروفیل های ارتفاعی امکان دوره های قابل دویدن با کمی پیاده روی را فراهم می کنند.
دویدن کوهستانی با درجه شیب بیشتر از 20 درصد تغییرات ارتفاعی قابل توجهی دارد. از آنجایی که دویدن در مسیر پیمایش در برخی نقاط نیاز به پیاده روی دارد، دویدن در کوهستان به دلیل ارتفاع قابل توجه، سبک های پیاده روی مختلفی به خود می گیرد.
پیاده‌روی قدرتی یک تکنیک حیاتی است که شامل گام‌های کوتاه و سریع در حالی است که دوندگان دست‌های خود را روی زانو می‌گذارند. با افزایش درجه، گام‌ها کوتاهتر و سریع‌تر می‌شوند و این امکان را فراهم می‌کند که حرکت آسیب کمتری به بدن وارد کند.
سایت اتحادیه اسکای رانینگ این ورزش را اینگونه تعریف می کند:
رشته اسکای رانینگ تا ارتفاع 2000 متر یا بیشتر از آن که حداقل میانگین شیب آن 6 درصد از کل مسافت است و حداقل 5 درصد از کل مسافت دارای شیب 30 درصد یا بیشتر است. دشواری صعود نباید از درجه II درجه* (*UIAA) تجاوز کند. باتوم ها، کرامپون ها و دست ها ممکن است برای کمک به پیشرفت استفاده شوند. دستکش فنی و سایر تجهیزات ممکن است برای برخی از مسابقات اجباری باشد.
مسافت
مسابقات تریل از 5 هزار تا 200 مایل متفاوت است. مسابقات چند روزه و ماجراجویی وجود دارد که این مسافت زیاد را به چند روز نیز تقسیم می کند. اگر یک مسیر وجود داشته باشد، پس می تواند یک مسابقه وجود داشته باشد.
بسیاری از شرکت‌کنندگان حتی متوجه می‌شوند که مسابقه‌ها همیشه مسافت دقیقی نیستند که در وب‌سایت مسابقه بیان شده است. به عنوان یک دونده تریل، شما یاد می گیرید که انتظار داشته باشید فاصله تا حدودی با آنچه در بیانیه رسمی ارایه شده تفاوت داشته باشد.
مسابقات اسکای رانینگ به ندرت مانند اولترا ماراتن طولانی است. مواردی وجود دارد که مسابقات کوهستانی ماراتن یا اولترا ماراتن وجود دارد، اما اکثر رویدادهای مجاز بسیار کوتاهتر هستند. مسابقات دوی کوهستانی می تواند به کوتاهی 15 دقیقه دوی سرعت باشد، اما بیشتر مسابقات بین 8 تا 14 کیلومتر هستند. به طور کلی، مسابقات زنان 8k و مسابقات مردان 12k هست.
لوازم
در مورد لوازم اسکای رانینگ و تریل رانینگ اختلاف نظراتی وجود دارد. با این حال به طور کلی تریل های کوتاه به تجهیزاتی غیر از کفش نیازی نخواهند داشت. در مسابقات تریل رانینگ معتبر مانند UTMB ورزشکاران موظف به حمل جلیقه رانینگ هستند و حتی در صورت عدم حمل حذف می شوند.
در مسابقات ورتیکال اسکای رانینگ تجهیزات توسط دونده ها حمل نمی شود.
به طور کلی استفاده یا عدم استفاده تجهیزات و سطح آن بسته به قوانین مسابقات مختلف متفاوت می باشد. اما برای مسابقات طولانی تر باید آماده استفاده از لوازمی مانند باتوم و .. باشید.
برگزار کنندگان
یکی دیگر از تفاوت های بین اسکای رانینگ و تریل رانینگ برگزار کنندگان این رویدادهاست.
در جمع بندی باید گفت که رشته های دوی کوهستانی و اسکای رانینگ به کوهنوردی شباهت بیشتری داشته و در مسیرهای پرشیب تر برگزار می شوند. در این ورزش حرکت روی سنگ ها و کار در ارتفاعات بالاتر مطرح می گردد ولی در تریل رانینگ حتی این امکان هست که مسیرهای بدون شیب برای یک مسابقه طراحی شوند. همچنین مسابقات اسکای معمولا از نظر مسافتی کوتاه تر هستند.
