چوآیو کجاست: راهنمای صعود قله و سایر اطلاعات

چوآیو Cho Oyo با ارتفاع 8188 متر(در برخی منابع به 8201 متر اشاره شده است) ششمین کوه مرتفع جهان است. این کوه در مرز تبت (چین) و نپال در حدود 20 کیلومتری غرب قله اورست قرار دارد.

درست در غرب چوآیو، تقریباً در محل بیس کمپ پیشرفته، نانگپا لا، یک گذرگاه یخچالی 5500 متری قرار دارد که یک مسیر تجاری اصلی بین شرپاهای خمبو و تبت است. نانگپا لا نیز به دلیل عبور غیرقانونی مرز مشهور است، اما هنوز هم مقامات هر دو طرف اغلب اوقات چشمان خود را بر تجارت می بندند. کاروان های طولانی با یاک ها را می توان در همه زمان های سال در اینجا دید.

برخی از کوهنوردان ادعا می کنند که چوآیو ساده ترین قله 8000 متری است (اگر قله ای بیش از 8000 متر را بتوان آسان نامید!). هیچ بخش فنی واقعاً وجود ندارد و خطرات عینی تقریباً در کار نیست. دسترسی نسبتاً آسان آن باعث می شود تا برای افرادی با زمان محدود صعودی جذاب باشد، زیرا می توان آن را در حدود 6 هفته رفت و برگشت انجام داد. بیس کمپ با جیپ قابل دسترسی است و می توان از بیس کمپ در یک روز بسیار طولانی به کاتماندو رسید.

این کوه اخیراً به دلیل خطر عینی نسبتاً کم و شرایط برفی خوب به ویژه در فصل پاییز در بین کوهنوردان اسکی و اسنوبوردها محبوب شده است. البته دولت چین در سالهای مختلف به دلایل گوناگون از حضور تیم ها ممانعت به عمل می آورد که همین امر باعث می شود در همین سالها عملا صعودی روی چوآیو انجام نشود.

نام

چوآیو در تبتی به عنوان “الهه فیروزه” ترجمه شده است، از chomo=الهه و yu=فیروزه. این اشتقاق نام قطعی نیست و سایر «ترجمه‌های» نام شامل «سر توانا» (تیچی) و «سر خدا» (هارر) است. یکی دیگر از ترجمه های جایگزین این نام “خدای طاس” است. این نام بر اساس برخی افسانه های تبتی مرتبط به نظر می رسد. در این افسانه ها آمده است که الهه مادر(اورست) پیشنهاد ازدواج الهه طاس را رد کرد و از آن روی برگرداند.

اولین صعودها

• 1952  اولین تلاش روی کوه انجام گرفت. این تلاش برای آماده سازی صعود به اورست و توسط بریتانیا صورت گرفته بود. سرپرستی توسط اریک شیپتون بود و شامل ادموند هیلاری، تام بوردیلون و جرج لووه بود. حضور نیروهای چینی و دشواری های فنی مسیر در ارتفاع 6650 متری تیم را از ادامه حرکت باز داشت.
• 1954  اولین صعود به چوآیو. از مسیر شمال غربی. توسط هربرت تیچی، جوزف جاچلر و شرپا پاسانگ داوا لاما در قالب یک تیم اتریشی. این قله به عنوان آسانترین هشت هزار متری و با پایین ترین نسبت مرگ به صعود شناخته می شود. قله ای مناسب برای کوهنوردان با آمادگی بدنی خوب و آماگی و تجربه فنی پایینتر. قله ی این کوه به شکل یک فلات پهن می باشد. علامت رسیدن به قله دیدن شدن اورست در پشت آن می باشد.

تاریخ نگاری صعودهای چوآیو

• 1952  اولین تلاش برای صعود به قله از مسیر شمال غربی.
• 1954  اولین صعود به کوه توسط تیم اتریشی.
• 1958  دومین صعود توسط هیات اعزامی هند. اولین مرگ گزارش شده در کوه.
• 1978  صعود از رخ دشوار جنوب شرقی کوه. توسط ادی کوبلمولر و آلویس فورتنر از اتریش.
• 1983  چهارمین صعود کوه توسط رینهولد مسنر، هانس کامرلندر و میشل داچر.
• 1984  صعود اولین زن به چوآیو. دینا استربوا از چکوسلواکی سابق.
• 1985  اولین صعود زمستانی به کوه. توسط ماسیژ بربکا و ماسیژ پوالیوکوسکی. از طریق مسیر جدید. بعد از سه روز این مسیر توسط یرزی کوکوچکا و آندرژ هنریخ دوباره صعود شد.
• 1988  صعود رخ شمالی کوه. توسط ایزتوک تومازین، رومان روباس، بلز جرب، رادو نادوشنیک، مارکو پرزلیج و خوزه روزمن.
• 1994  صعود سرعتی توسط کارلوس کارسولیو. صعود از بیس کمپ تا قله چوآیو در 18 ساعت و 45 دقیقه.
• 1994  اولین صعود انفرادی از طریق رخ جنوب غربی توسط یاسوشی یامانوی.
• 2004 اولین صعود با دوپای مصنوعی. مارک اینگلیس.

رسیدن به چوآیو

اگر قصد صعود به چوآیو از طریق تبت را داشته باشید، دو راه وجود دارد.

از کاتماندو به لهاسا، تبت پرواز کنید.

پرواز به لهاسا از روی اورست و برخی از قله های 8000 متری دیگر عبور می کند. در یک روز صاف، پروازی دیدنی است. پس از هم هوایی در لهاسا، به مدت دو روز از طریق شیگاتسه به سمت تینگری از طریق زمین با اتومبیل طی خواهید کرد. از تینگری یک سفر دو ساعته با جیپ تا بیس کمپ در پیش است. این مسیر راهی عالی برای دیدن لهاسا و سایر بخش‌های تبت و همچنین فرصتی برای هم هوایی می باشد.

دیواره پل‌خواب: بهشت سنگنوردان در دل جاده چالوس

صعود به قله دست‌نخورده کارجیانگ؛ روایت شجاعانه دو کوهنورد چینی

ارزش آن را دارد که چند روز در لهاسا بگذرانید تا گردش کنید، پوتالا و دیگر صومعه های محلی را ببینید و حس کنید تبت چگونه است. اگرچه لهاسا در طول سال ها به دلیل نفوذ چینی ها بسیار تغییر کرده است (ساختمان هایی با پنجره های آبی رنگ وجود دارد)، تلاش هایی برای حفظ برخی از بقایای فرهنگ تبتی انجام می شود. هنوز هم شهری جذاب است.

رانندگی از لهاسا به تینگیری به دلیل شرایط جاده با تأخیر همراه است. اگرچه تاخیرهای جاده معمولاً به بدی رفتن از کاتماندو به تینگری نیست، اما شرایط جاده می تواند بسیار “متغیر” باشد، به خصوص در زمان باران های موسمی این تغییرات بیشتر است.

از کاتماندو تا اورلند و چوآیو

حرکت از کاتماندو و رانندگی از طریق کداری(سمت نپال از مرز تبت) و زانگمو(سمت چینی مرز) به تینگیری خواهد بود. رانندگی از کاتماندو تا تینگری معمولاً حداقل دو روز طول می‌کشد، اما توصیه می‌شود در راه توقف کنید. نیالام تنها شهر بزرگ بین زانگمو و تینگری است که زمان خود را برای هم هوایی با آن سپری می کنند. شما تمام مسیر را از حدود ارتفاع 800 متر به 5150 در یک حرکت طی می کنید.

تاخیرهای چند سال قبل در رانندگی بین کاتماندو و تینگری رایج بود زیرا جاده اغلب شسته شده و در حال تعمیر بود. اغلب لازم بود تجهیزات را در سراسر مناطقی که جاده آسیب دیده، حمل کنید. جاده در حال حاضر در بسیاری از بخش ها ارتقا یافته است و خطرات تاخیر کمتر است. گفته می شود، در اواسط زمستان ممکن است برای چند روز توسط برف مسدود شود و در دوره های بارانی یا ذوب شدن، ممکن است تاخیر در اثر لغزش گل و ریزش سنگ ایجاد شود.

رانندگی بین تینگری و بیس کمپ می‌تواند با مناظری عالی از بخش‌های بالایی شمال اورست و مناظر عالی چوآیو داشته باشد.

مسیر صعود چوآیو

بسیاری از کوهنوردان این سوال را دارند که صعود به کوه چوآیو چقدر سخت است؟ این که صعود به هر قله هشت هزار متری چقدر آسان یا دشوار است را فقط می توان از طریق مقایسه بیان کرد. همچنین به سن کوهنورد، آمادگی جسمانی، تجربیات قبلی کوهنوردی، آب و هوا و فصل صعود بستگی دارد. کوه چوآیو، یکی از چهارده کوه 8000 متری جهان، به عنوان یک سفر 8000 متری آسان و ایمن برای صعود در نظر گرفته می شود، جایی که نرخ موفقیت احتمالاً بالاست. کمپ پیشرفته چو اویو در ارتفاع 5700 متری قرار دارد که پس از مسیر شمالی اورست، دومین بیس کمپ پیشرفته مرتفع در بین تمام 8000 متری هاست. پس از چند روز استراحت و آماده سازی در بیس کمپ، به طور معمول برای هم هوایی راهی ارتفاعات بالاتر خواهید شد.

پس از دو ساعت راهپیمایی در مسیر با شیب 15-20 درجه اولین چالش های مسیر آغاز می شود. با بالا رفتن از مسیر شیب دار به سمت راست و عبور از مسیر صخره های سنگی در اندازه های مختلف، به پای کمپ یک می رسید.

در این قسمت کوه چو اویو، یک صعود شیب دار به مدت یک و نیم ساعت – حدود 350 تا 400 متر – در حدود 75 درجه از شیب به کمپ 1 می رسید که در ارتفاع 6400 متری قرار دارد. اگر برف تازه نبارد کوهنورد و راهنمای شرپا نیازی به بستن طناب ندارند. اما اگر به دلایل ایمنی برف تازه باریده باشد، معمولا شرپاها ثابت کشی می کنند. اصولاً در صورت عدم بارش برف تازه، نباید از تجهیزات و ابزار کوهنوردی مانند تبر یخ، کرامپون در این قسمت ها استفاده کرد.

کمپ یک در مکانی تپه مانند بین دو حوضچه کوچک واقع شده است که در آن می توان حدود 15 چادر را برپا کرد و معمولاً از بهمن یا لغزش سنگ در امان است.

کمپ 1 به 2

از کمپ 1، اگر کوهنوردی با استقامت متوسط هستید، حدود چهار ساعت و نیم طول می کشد تا به کمپ 2 برسید. این به هم هوایی، شرایط آب و هوایی، آمادگی جسمانی و سرعت راه رفتن شما بستگی دارد. پس از 2 ساعت سربالایی در شیب 30-35 درجه، به بخش هایی می رسید که برای برخی از کوهنوردان چالش هایی ایجاد می کند. در این قسمت از یک دیواره یخی چند متری باید بگذرید.

پس از عبور از این دیوار یخی، حدود نیم ساعت بالاتر از شیب مسطح پیاده روی می کنید و 2 ساعت بعد با شیب 50 درجه به کمپ 2 می رسید. کمپ 1 و کمپ 2 هر دو مکان های کاملاً امنی به شمار می روند.

کمپ 2 به 3

صعود کوه چوآیو از کمپ 2 (C2) به کمپ 3 (C3) یک صعود ایمن و آسان است. حدود سه ساعت و نیم طول می کشد تا کوهنوردان با استقامت متوسط از این بخش صعود کنند. پس از یک ساعت پیمایش در قسمت های با شیب 20 درجه به قسمت ثابت کشی خواهید رسید. بعد از حدود 2-3 ساعت صعود از یک قسمت با شیب 50-55 درجه به کمپ 3 می رسید که درست در زیر نوار زرد واقع شده است و نسبتا ایمن می باشد.

کمپ 3 به قله

اکثر کوهنوردان حدود ساعت 23:00 برای قله چو اویو شروع می کنند تا در حدود ساعت 07:00 صبح به قله برسند. این بدان معناست که فاصله بین کمپ 3 تا قله چوآیو به طور متوسط هشت ساعت صعود است.

با حدود 15 دقیقه صعود از کمپ 3 به نوار زرد می رسید. دو مسیر برای عبور از نوار زرد از سمت شمال شرقی و شمال غربی وجود دارد. مسیر سمت راست یا شمال شرقی چوآیو، مسیری کوتاه اما با خطر ریزش بهمن بیشتر است. مسیر سمت چپ یا مسیر شمال غربی مسیر طولانی برای عبور اما کاملاً ایمن است. بنابراین تقریباً 95 درصد از کوهنوردان از این مسیر کوهنوردی استفاده می کنند. تقریباً از اینجا تا قله چوآیو با سرعت متوسط حدود 5 ساعت طول می کشد.

قله چوآیو

شیب صعود تقریباً 50-55 درجه است و کوهنوردان ابتدا به قله کاذب می رسند. پس از حدود دو ساعت صعود در شیب نسبتاً مسطح حدود 10 درجه و مسافت حدود 900 متر، به قله اصلی چوآیو خواهید رسید. اگر کوهنوردی با استقامت قوی هستید، می‌توانید در همان روز تا کمپ ۲ یا حتی کمپ ۱ پایین بروید. اگر یک کوهنورد با استقامت متوسط هستید، به کمپ 3 و روز بعد به کمپ 1 و روز بعد به بیس کمپ باز خواهید گشت.

منابع: satoriadventuresnepal / summitpost