قله مون بلان کجاست : ارتفاع، مسیرهای صعود و نکات

قله مون بلان، با شکوه و عظمت در قلب رشته‌کوه آلپ، به عنوان بلندترین نقطه اروپای غربی و یکی از جذاب‌ترین مقاصد کوهنوردی جهان شناخته می‌شود. این قله با ارتفاع ۴۸۰۹ متر، همچون تاجی بر فراز مرز فرانسه و ایتالیا قرار گرفته و هرساله هزاران کوهنورد و ماجراجو را به سوی خود جذب می‌کند. اما مون بلان تنها یک قله نیست؛ بلکه سفری است به دل طبیعت بکر و تاریخ غنی کوهنوردی، جایی که هر قدم بر روی آن، یادآور تلاش و سختی‌های پیشگامانی است که برای اولین بار به این قله دست یافتند.

مسیرهای صعود به قله مون بلان هر کدام داستانی منحصر به فرد دارند و جذابیت‌های خاص خود را به همراه می‌آورند. از مسیر نرمال که از طریق دامنه‌های برفی و خط‌الرأس‌های باریک می‌گذرد تا مسیرهای فنی‌تر و چالش‌برانگیز، هر کوهنورد می‌تواند بر اساس توانایی و تجربه خود راهی را انتخاب کند. در این مقاله، به بررسی موقعیت جغرافیایی این قله افسانه‌ای، مسیرهای مختلف صعود، و نکات کلیدی برای فتح این بلندای سفید خواهیم پرداخت.

بلندترین قله رشته کوه آلپ

قله مون بلان بلندترین قله رشته کوه آلپ با 4809 متر ارتفاع میباشد. این کوه گاها به عنوان بلندترین قله اروپا نیز شناخته میشود. این در حالی است که این افتخار از نظر فنی نصیب البروس شده است. کوه سپید در رتبه یازدهمین کوه دنیا از نظر برجستگی قرار دارد. ارتفاع قله همچنین بر اثر تغییرات در بارش و میزان ارتفاع برف گاها تا چند متر تغییر میکند.

قله مون بلان، که به معنای “کوه سفید” است، در رشته‌کوه آلپ واقع شده و به عنوان بلندترین قله این رشته‌کوه و کل اروپای غربی شناخته می‌شود. این قله در مرز بین دو کشور فرانسه و ایتالیا قرار گرفته و بخشی از آن در ناحیه اوت-ساووآ فرانسه و بخشی دیگر در دره آئوستا ایتالیا قرار دارد. موقعیت جغرافیایی منحصربه‌فرد مون بلان، آن را به یکی از برجسته‌ترین و جذاب‌ترین مقصدهای کوهنوردی و طبیعت‌گردی در جهان تبدیل کرده است.

مسیر های صعود به قله مون بلان

مسیر های نرمال صعود

مسیر شامونی

هم مسیر گوتر و هم مسیر گراند مولت دارای درجه سختی PD می باشند. همچنین هر یک دارای مزایا و معایب خود هستند.

صعود از مسیر آیگوله د گوتر اغلب شامل عبور از دهلیز خطرناک Grand Couloir می شود که دارای ریزش سنگ می باشد. بالاتر از جانپناه گوتر نیز مسیر در برابر باد بی دفاع می باشد.

مسیر گراند مولتز ، طولانی تر از مسیر قبلی ذکر شده هست. همچنین احتمالا در طول مسیر باید از قسمت های یخچالی و شکاف های آن هم گذر کرد. در قسمت های سخت معمولا نردبانهایی قرار داده میشود که البته خیلی مطمئن نیستند. در هوای خراب تقریبا پیدا کردن این مسیر غیر ممکن است.

صعود به قله دست‌نخورده کارجیانگ؛ روایت شجاعانه دو کوهنورد چینی

تیلیچوپیک، یک 7000 متری در کنار دریاچهء فیروزه ای

گزینه دیگر مسیر آیگوئه د میدی می باشد که از طریق تراورس مون بلان دو تاکول ، مونت مادیت به مون بلان میرود.

مسیر سمت ایتالیا

مسیر معمول از سمت ایتالیا از طریق پناهگاه گونلا و از وال ونی می باشد. این مسیر از طریق یخچال دام بالاتر از کول د بیوناسای و به سوی دام د گوتر به مسیر آیگوئه دو گوته می پیوندد. این امکان هم هست که از قسمت صخره ای موازی با یخچال صعود کرد.

مسیر نرمال صعود به قله مون بلان: مرحله به مرحله در مسیر گوتیر

مسیر صعود به قله مون بلان از طریق دام دو گوتر (Dome du Gouter) و خط‌الرأس بوس (Bosses Ridge) به عنوان محبوب‌ترین مسیر شناخته می‌شود، زیرا بهترین شانس موفقیت را برای کوهنوردان فراهم می‌کند. در حالی که مسیر اولین صعود از طریق یخچال بوسون (Bossons Glacier) در تابستان به دلیل عقب‌نشینی یخچال‌ها قابل استفاده نیست و بیشتر در زمستان و بهار با اسکی انجام می‌شود.

در ادامه، مسیر گوتر (Gouter Route) به طور مرحله به مرحله توضیح داده می‌شود:

مرحله 1: از پناهگاه تته روس تا پناهگاه گوتر

صعود از ایستگاه قطار در نید آیگل (Nid d’Aigle) آغاز می‌شود و با یک پیاده‌روی 2.5 ساعته به سمت پناهگاه تته روس (Refuge Tete Rousse) ادامه پیدا می‌کند. از اینجا، می‌توانید روز بعد به قله بروید و در راه بازگشت در پناهگاه گوتر اقامت کنید. حساس‌ترین قسمت این مرحله بین دو پناهگاه قرار دارد.

کمی پس از ترک پناهگاه تته روس، باید از دهلیز بزرگ گوتر (Grand Couloir du Gouter) عبور کنید. این بخش، در حالی که از نظر فنی ساده است، به دلیل خطر ریزش سنگ‌ها بسیار حساس است. بهتر است این قسمت زمانی که دهلیز پر از برف و یخ‌زده است، انجام شود. اگر برف نباشد، باید خشک باشد (نه پس از باران و نه در حین آب شدن برف‌ها).

گاهی اوقات ریزش سنگ‌ها به قدری شدید است که مسیر بسته می‌شود. من معمولاً این مسیر را فقط در ماه‌های ژوئن یا سپتامبر راهنمایی می‌کنم، زیرا این ماه‌ها شرایط ایمنی بیشتری دارند. پس از عبور از کولوار، باید حدود دو ساعت تا پناهگاه گوتر صعود کنید.

این مسیر شامل ترکیبی از مسیرهای آسان و سنگ‌نوردی در سطح پایین است. اگرچه بسیار دشوار نیست، اما تند، در معرض دید و نیازمند اعتماد به نفس است. مشتریان راهنمایی‌شده از لحظه ترک پناهگاه به طناب متصل می‌شوند. در طول مسیر، بخش‌هایی با کابل‌های محافظ نیز وجود دارد.

مرحله 2: از پناهگاه گوتر تا پناهگاه ولوت

پس از رسیدن به پناهگاه گوتر، معمولاً یک استراحت می‌کنیم و لوازم کوهنوردی که برای صعود نهایی نیاز نداریم را آنجا می‌گذاریم. پس از شروع مجدد، زمین کاملاً آسان است. ما از مسیرهای برفی عبور می‌کنیم تا به پناهگاه ولوت (Vallot Shelter)، یک کلبه کوچک که برای مواقع اضطراری استفاده می‌شود، برسیم. این پناهگاه در ارتفاع 4,365 متری قرار دارد. در آنجا یک استراحت دیگر می‌کنیم قبل از صعود نهایی به قله.

مرحله 3: از پناهگاه ولوت تا قله

کمی پس از پناهگاه ولوت، ما خط‌الرأس بوس را به سمت قله دنبال می‌کنیم. این خط‌الرأس در برخی جاها باریک است و نیاز به تکنیک‌های خوب در استفاده از کرامپون و توانایی کار در ارتفاعات دارد. زمان کل از پناهگاه تته روس تا قله حدود هفت ساعت است.

مرحله 4: فرود

فرود به سمت پناهگاه گوتر حدود دو تا دو و نیم ساعت طول می‌کشد و ما شب را در آنجا سپری می‌کنیم. استفاده از هر دو پناهگاه انعطاف‌پذیری و ایمنی را افزایش می‌دهد. به خصوص اینکه دیگر نیازی به عبور از کولوار بزرگ در بعد از ظهر (زمانی که گرم‌تر است) نیست. اگر هوا برای صعود به قله در روز برنامه‌ریزی شده مناسب نباشد، این امکان وجود دارد که در گوتر منتظر بمانیم و روز بعد صبح زود صعود کنیم و سپس به پایین بازگردیم.

مسیرهای سخت تر در مون بلان

سمت شمالی

در سمت شمالی هم یک مسیر از دام د گوتر و یک مسیر هم از طریق تراورس د بیوناسای به قله میرسد. درجه سختی این مسیر ها AD در سیستم فرانسوی می باشد.

مسیرهای جنوبی

مسیر برویلارد با درجه AD+ ، مسیر اینومیناتا D+, mixed, 54°, IV+, 1450 vertical meters ، مسیر پئوتری D+ ، ستون مرکزی فرنی ED1 هستند.

مسیر های شرقی

تیزه یا مهمیز برنوا D- ، رد سنتینل D+ ، روت ماجور TD- ،

مسیرهای غربی مون بلان

تیغه تورنت ، AD-, mixed III, mostly II, 30-45° ، لس بوسس در سمت جنوب غربی AD ، رخ میاژ ، تیغه سمت چپ D, mixed

مرتبط : درجه سختی مسیر در کوهنوردی

بهترین فصل صعود به مون بلان

بهترین فصل برای صعود به مون بلان معمولاً از اواسط ژوئن تا اوایل سپتامبر است. در این بازه زمانی، شرایط آب و هوایی مناسب‌تر بوده و مسیرهای صعود معمولاً کمتر دچار یخ‌بندان شدید یا برف سنگین هستند. در این فصل، روزها طولانی‌تر بوده و امکان صعود در ساعات بیشتری از روز وجود دارد که به ایمنی صعود کمک می‌کند.

ماه‌های ژوئن و سپتامبر معمولاً امن‌تر هستند، زیرا دمای هوا کمتر است و مسیرهای یخی و برفی همچنان استوار و پایدار می‌مانند. اما در ماه‌های جولای و آگوست، با گرم‌تر شدن هوا، خطر ریزش بهمن و سنگ‌ها در برخی از مسیرها افزایش می‌یابد. بنابراین، انتخاب زمان مناسب برای صعود، بسته به شرایط جوی و آمادگی فیزیکی کوهنوردان، بسیار حائز اهمیت است.

اولین صعودها

اولین صعود ثبت شده قله مون بلان مربوط به 8 آگوست 1786 توسط جاکوز بالمات و دکتر میشل پاکارد می باشد. این صعود توسط فردی به نام بندیکت ساوسر شروع شد که جایزه ای برای اولین صعود در نظر گرفته بود. این برنامه به طور سنتی شروع دوران کوهنوردی مدرن قلمداد میشود. اولین زنی که توانست به مون بلان صعود کند ماریه پارادیس در سال 1808 بود.

یک نکته جالب درباره قله مون بلان، اولین سگی که بدون کمک فنی انسان قله را صعود کرد”تسینگل” از گریندلوالد بود. صعود تسینگل به وسیله تلسکوپ از شامونی دیده شد و صعودش هم توسط یک دوربین کانن ثبت گردید!

آمار صعودها

هر ساله بیش از20 هزار نفر به مون بلان و مناطق اطراف آن صعود میکنند. این تلاشها یک منطقه توریستی پویا در مرز فرانسه و ایتالیا ایجاد کرده است. محبوب ترین مسیر صعود نیز ووی دس کریستالیرز Voie Des Cristalliers می باشد.

خطرات مونته بیانکو

قله مون بلان دارای بیشترین آمار مرگ و میر در اروپا میباشد و به عنوان یکی از خطرناک ترین کوهها شناخته شده است. بعضی از اطلاعات حدود یکصد کشته به طور متوسط در سال را گزارش کرده اند. همچنین به طور کلی بین 6000 – 8000 مرگ کوهنورد در گزارشهای مختلف از این کوه ارایه شده است. از مهمترین خطرات این کوه باید به تغییر ناگهانی هوا و بهمن اشاره کرد. سردترین دمای ثبت شده نیز در اینجا -43 درجه سانتیگراد مربوط به ژانویه 1893 بوده است.

رکوردها

در سال 1990 کوهنوردی سوییسی پیر آندره گوبات از شامونی تا قله مون بلان و برگشت را در 5 ساعت و ده دقیقه و 14 ثانیه طی کرد. در 11 جولای 2013 کیلیان جورنت اسپانیایی بیشترین زمان صعود و فرود با 4 ساعت و 57 دقیقه و 40 ثانیه ثبت نمود.

جکوزی پارتی در قله مون بلان!

در 13 سپتامبر سال 2007 ، گروهی اقدام به گرفتن یک جکوزی پارتی در قله کردند. آنها یک وان قابل حمل را با یک گروه بیست نفری به قله حمل نمودند. هر کدام از آنها مجبور بود یک قسمت 20 کیلویی را انتقال دهد.

قله مون بلان کجاست؟!

قله اصلی کوه سپید در فرانسه قرار دارد. اگرچه قله فرعی با ارتفاع حدودا سی متر کوتاه تر به عنوان مونته بیانکو ، بلندترین نقطه کشور ایتالیا شناخته میشود. این کوه به فرانسه و ایتالیا تعلق دارد.

مطالب مرتبط

• شش رخ عظیم آلپ
• رشته کوه آند
• آشنایی با هیمالیا
• ماترهورن

باشگاه موج / مهدی جباریان