اولین صعود زمستانی چوآیو

input[type="date"]{--wpr-bg-8b326896-5790-433a-9ede-23558fb26f99: url('https://mojekooh.com/wp-content/themes/woodmart/inc/admin/assets/images/calend-d.svg');}[class*="color-scheme-light"] input[type='date']{--wpr-bg-12b0e036-0d8d-4474-bcde-bf0f6732eef4: url('https://mojekooh.com/wp-content/themes/woodmart/inc/admin/assets/images/calend-l.svg');}.wd-popup.wd-promo-popup{--wpr-bg-4835ba87-804a-4bc2-8eff-df5ca6e56a20: url('https://mojekooh.com/wp-content/uploads/2024/06/روستای-نوا.jpg');}.untdovr_flag_container_flag{--wpr-bg-311d0354-1381-4c8b-9f74-a7f1d54d9961: url('https://mojekooh.com/wp-content/plugins/digits/assets/images/flags-sprite.png');}

فعالیت صعود در 4 ژانویه زمانی که بربکا و پالیکوسکی کمپ یک را در لانگسامپا برقرار کردند آغاز شد، که هنوز فاصله زیادی هم تا جبهه کوه داشت. منظره جذاب چوآیو با رخ پرشیب و زیبای جنوب شرقی آن مسحورکننده بود. در حالی باد برای خود در این گستره در حال حکمرانی بود و نوید تلاشی سخت را می داد. تمام صعود از پایین تا بالا در مسیری عمودی به طول 2800 متر از یخ و سنگ را می شد از اینجا دید. تنها پس از آن فهمیدم که چرا این جبهه کوه به نظر غیرقابل صعود می آمد. این مسیر به شدت خطرناک بود. ما با کوهنوردان یوگوسلاو که در سال 1984 در اینجا تلاشی داشتند صحبت کرده بودیم. تنها شانس عبور ایمن از طریق یک تیغه سنگ و یخ بود که جنوب و شرق را از هم جدا می کرد. اما مشکل اصلی در قسمت پایینی جبهه کوه بود، یک صخره غول آسا با 1200 متر طول. به نظر تنها نقطه راحتتر آن حوزه برفی سمت راستش می نمود. مسیری که توسط یوگوسلاوها انتخاب شده بود.

صعود از کمپ یک به سوی جبهه کوه نیازمند صعود فنی بود، که از طریق یک یخچال که از رخ شرقی آمده بود بالا می رفت. هرچند روز یکی از سراکهای معلق روی طناب ثابتهای ما سقوط می کردند. عبور از این قسمت به شدت عصبی کننده بود. از همان شروع این سختی ها باعث شده بود که تیم ما به دو قسمت تقسیم شود. یک گروه بارها را از بیس کمپ به کمپ یک می برد و یک تیم شش نفره هم روی دیواره صعود می کرد. تنها سه گروه 2 نفری برای چنین مسیری در زمستان! اگر یک نفر مریض می شد، ما شانسی برای موفقیت نداشتیم. زمانی که ما به دنبال مسیر در تیغه بودیم، گاها طناب ثابتهای یوگسلاوها به چشم می آمدند اما تنها مقدار کمی از آنها مانده بود و بقیه به دلیل ریزش از بین رفته بودند پس امکان استفاده نبود.

هوا آزار دهنده بود. طوفان برف مزاحمت ایجاد می کرد، و پس از آن هم بهمن ها بودند که کوه را در اختیار می گرفتند. میانگین دما دربیس کمپ منفی 25 درجه سانتیگراد بود. بیشترین درجه در سایه هیچ گاه به صفر درجه نرسید. و سردترین هوا در بیس کمپ -33 درجه سانتیگراد در شب 15 فوریه ثبت شد. شبی که هنریخ و کوکوچکا در 7700 متری بیواک کرده بودند.

در 10 ژانویه بربکا و پالیکوسکی به جبهه کوه حمله کردند. با فرود آمدند در شکاف یخچالی سیاه و تاریک و سپس با صعود بلوکهای یخی، آنها توانستند که روی دیواره قرار بگیرند. آنها اولین ثابت ها را در قسمتی نمایان قرار داده و سپس به بیس کمپ بازگشتند. از داستان آنها این چنین بر می آمد که ما با صعود یکی از قسمتهای فنی بسیار دشوار روبرو خواهیم بود. کمپ 2 در ارتفاع 5700 متری توسط گاردزیلیوسکی و من برپاشد. یک چادر محکم در روی یک صخره معلق ، که به خوبی از بهمن و سقوط سنگ محافظت میشد. ما همیشه پس از خستگی زیاد در کمپ های بالا به این محل برای استراحت بهتر باز می گشتیم. تیم سوم، چروباک و هنریخ، طولهای بعدی را ثابت کرده و به کمپ 2 بازگشتند. هر کسی با بیشترین توان تلاش می کرد، اما با توجه به آنچه که با دوربین میشد دید تلاش ما در مقابل عظمت این دیواره بسیار کند به نظر می رسید. چروباک و هنریخ با پای یک نوار سنگی رسیدند که در بالای آن یک سراک معلق در مسیر قرار داشت. بعدا مشخص شد که این قسمت سختترین بخش کل صعود بوده است. تلاش تیم زمانی که یک سنگ به پای هنریخ خورد متوقف شد. بربکا و پالیکوسکی به این قسمت وارد شدند. آنها برای دو روز کار کرده و روی نوار سنگی ثابت گذاری کرده و برای شبمانی به کمپ 2 بازگشتند.

اولین صعود زمستانی چوآیو

پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!

کمپ 3

تنها باشگاه تخصصی آمادگی کوهنوردی

کمپ 4

پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!

آخرین گامها در صعود زمستانی چوآیو

پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!

خلاصه

نفرات

مهدی جباریان

جدیدترین مقالات

مقالات پیشین

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

ارتباط با موج کوه

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید

نشان اعتماد به موج کوه

دسته بندی محصولات موج کوه

🚀 به کانال موج کوه بپیوندید!