اخبار کوهنوردی : داگ اسکات ، رییس قبیله

داگ اسکات در سن 79 سالگی به دلیل بیماری سرطان درگذشت. او اولین انگلیسی بود که توانست اورست را صعود کند، اما آنچه که پس از آن اتفاق افتاد باعث شد در بین مشهورترین کوهنوردان جهان قرار بگیرد.

اسکات و همنورد اسکاتلندیش، دوگال هاستون، قسمتی از اکسپدیشن کریس بانینگتون در “مسیر دشوار” اورست از طریق رخ جنوب غربی بودند. آنان پس از طلوع خورشید کمپ آخر را به سمت قله ترک کردند. در مسیر نیز با تاخیرهای اجباری روبرو شدند، چرا که تجهیزات اکسیژن هاستون یخ زده بود و برف در قسمتهایی آنقدر عمیق بود که به سینه میرسید.

ساعت 3 و 30 بعد از ظهر بود که نهایتا به قله جنوبی با ارتفاع پایینتر از قله اصلی رسیدند، جایی که دو کوهنورد برای آب کردن برف توقف کردند.

آیا آنها باید ادامه می دادند؟ هاتسون پیشنهاد می دهد که شب را توقف کنند اما اسکات دلیل می آورد که بهتر است الان ادامه دهند. دو ساعت بعد در ساعت 6 عصر آنها در قله بودند.

اسکات به وجد آمده بود و با وجود آنکه دیرهنگام بود شروع به عکاسی از مناظر اطراف کرد. تا زمانی که آنها به قله جنوبی بازگشتند، چراغ پیشانیشان نیز خاموش شد و در تاریکی ادامه می دادند. با پایان اکسیژن کمکی، هاستون و اسکات یک شب بی امان را معرض هیپوکسی و سرما گذراندند. از نظر اسکات این حتی بدتر هم بود چرا که وی کت پر زیرینش را به دلیل تنگ بودن در کمپ پایینی گذاشته بود. هیچ کس تا آن زمانی شبی را در چنین ارتفاعی نگذرانده بود. تمام شب را با توهم و خطر هیپوترمی دست و پنجه نرم کردند، اما هر دو بدون سرمازدگی زنده ماندند و در اولین نور صبحگاه توانستند به پایین بازگردند.

دو سال پس از این صعود بود که اسکات به خاطر تحمل و قدرت ذهنیش مشهور شد. او به همراه کریس بانینگتون در قله اوگر در حال فرود بودند که کمی زیر قله لیز خورده و با بربرخورد با یک سنگ هر دو پایش می شکند. اسکات در ارتفاع 7200 متری بدون امکان نجات، در کوهی دشوار، با خزیدن روی زانوها در طوفان و به کمک هم تیمهایش مو آنتوان و کایو رولند توانست به بیس کمپ بازگردد. این یکی از داستانهای بزرگ بقا در کوهنوردی جهان می باشد.

قابل درک است که چنین داستانهای معروفی از سختی و تحمل انسان گاهی اوقات بر پیچیدگی های فردی که زندگی خود در کوهستان را یک سفر معنوی می بیند، سایه بیاندازد، او به مطالعه بودیسم پرداخت و سالهای آخر عمرش را صرف کمک به مردم نپال کرد.

ماساتسوگو کونیشی، کوهنورد آهنین از سرزمین آفتاب

سه دقیقه سرنوشت‌ساز: تصمیمی که به فاجعه در کوهستان انجامید

پسر جویس و جورج اسکات ، داگ در 29 مه در ناتینگهام متولد شد ، دقیقا تاریخی که تنزینگ و هیلاری 12 سال بعد از آن به اورست صعود می کنند. جورج یک پلیس و بوکسور برجسته بود ، در سال 1945 قهرمان سنگین وزن آماتور انگلیس شد ، اما رویای المپیک خود را رها کرد تا به خانواده اش بپردازد . داگ چارچوب قدرتمند پدر خود را به ارث برد.

بسیاری از کوهنوردان نسل اسکات از فیلم اکسپدیشن صعود به اورست در سال 1953 الهام گرفتند. اما داگ پسربچه ای بی قرار بود. در واقع مسیر او به سوی اورست با اکتشاف در محل کودکیش آغاز شد. جایی که او و دوستانش به کمینگاه ساختن و گشت زدن در اطراف می پرداختند. وقتی ماجراجویی وجود داشت، مدرسه کسل کننده به نظر میرسید. سپس به مدرسه گرامر در لاگبورو رفت تا برای تربیت معلم به تحصیل ادامه دهد.

اسکات کوهنوردی را در هنگام اردوی پیشاهنگی عید پاک در سال 1955 کشف کرد. هنگامی که مردانی را دید که از سنگهای سیاه بالای دره درونت صعود می کردند. دو هفته بعد با دوچرخه از ناتینگهام بازگشت. در حالی که با طناب رخت مادرش تجهیز شده بود. اسکات قوی و تنومند و پر از انرژی بود.

در 20 سالگی با بروک ازدواج کرد و در دهه 1960 زندگی معلمی خود را آغاز نمود.(گاهی اوقات در تپه ها صعود میکرد.) سپس با گروهی از دوستان در ناتینگهام به کوههای تیبستی چاد در سال 1963 و بعد از آن در سال 1965 سفر زمینی به هندوکش افغانستان با کامیون انجام داد.

در اواخر دهه 60، اسکات به عنوان یک صعود کننده مصنوعی کار(صعود مصنوعی) شهرت پیدا کرد. به همین ترتیب از اسکوپ (یک صخره معلق در جزیره هریس) صعود کرد و چند صعود سخت هم در دولومیت ها و دیواره ترول نروژ انجام داد.

او همچنین یوسمیتی را پیدا کرد و با ستاره آمریکایی رویال رابینز به صعود پرداخت و سپس با پیتر هابلر اتریشی اولین صعود اروپایی به دیوار سالاث ال کاپیتان را انجام داد. صعود بی قید و رهای کالیفرنیایی ها مورد توجه داگ اسکات قرار گرفته بود. در این دوره بود که او مسیر زندگیش را به شکلی با آشنایی با کوههای هیمالیا و تغییر دیدگاه عوض کرد.

در آن زمان او تدریس را رها کرد.از شرکت در صعود به کوه آسگارد در جزیره بافین منصرف شد و در خانه سازی کسب درآمد می کرد.. صبح یک روز در فوریه 1972 در حمام ، یک کوهنورد از سالفورد به نام دان ویلانز با او تماس گرفت و داگ را به یک سفر بین المللی به سمت جنوب غربی اورست دعوت کرد. آنها چند هفته دیگر عازم نپال شدند. اسکات در کتاب خاطرات خود و (حدود 2015) نوشت: “فکر نمی کنم اگر معلم مدرسه می ماندم ، دان مرا دعوت میکرد.” تعداد نفرات زیاد بود ، اما اسکات محیط واقعی خود ، دنیای اخروی و همچنین مجازات جسمی کوهنوردی در ارتفاعات را کشف کرد.

به دلیل عملکرد بالا، از او در اولین تلاش بانینگتون در پاییز 1972 دعوت شد و این شروع یک دوره همکاری فشرده در اورست، اوگر و چانگابانگ هندوستان بود. سپس در سال 1978 در میان برنامه کی2 و به دنبال مرگ یک هم تیمی به نام نیک استکورت، در اثر بهمن، این رابطه مفید به پایان رسید. هرچند که بعدا کریس و اسکات مجددا دوستی خود را ادامه دادند.

برنامه های زیاد از جمله تلاشهای بیشتر در کی2 بودند، اما بدون شک بزرگترین صعود اسکات یک مسیر جدید در سومین کوه بلند جهان یعنی کانگچنجونگا بدون اکسیژن کمکی و در یک تیم با تنها چهار کوهنورد بود. سبک کوهنوردی برای اسکات از اهیمت بیشتری برخوردار بود، راهی که مهمتر از هدف است.

این منعکس کننده علاقه معنوی فزاینده ای بود که تا حدی با کشف او از بودیسم به عنوان یک بچه مدرسه ای جرقه خورد ، کشفی که با کاوش در هیمالیا عمیق تر شد. میلارپا ، استاد تبتی قرن یازدهم ، یکی از این الهام ها بود. جورج گورجیف ، فیلسوف عرفانی نیز چنین بود. بعد از اینکه او چندین تجربه فراتر از توان بدنی در کوهستان را تجربه کرد ، شاید تعجب آور نبود که اسکات باید خود را یک جستجوگر بداند.

او در دوستی انسانی سخاوتمند بود. با ورود به میانسالی اسکات مربی نسلهای جدید با الهام گیری از صعود سبکبار و ایده های مورد حمایتش شد. بانینگتون به او لقب “رییس قبیله” داده بود. و هنگامی که دیگر صعود نمی کرد در کمیته ها و باشگاه ها فعالیت نمود و در دوره ای هم رییس آلپاین کلاب بریتانیا بود. او پای آنچه که روح و اخلاق ورزشی می دانست می ایستاد.

مهمترین نکته برای داگ کمک به جوامعی بود که در سفرهای هیمالیایی خود ملاقات می کرد ، و ریختن انرژی عظیم در خیریه ای که در سال 1989 تأسیس کرد. این امر در ابتدا برای بهبود شرایط کار در جهانگردی تاسیس شد اما بعداً با بودجه قابل توجهی اهداف توسعه گسترده تری داشت. این برای اسکات معمول بود که او باید از آخرین بیماری خود به عنوان آخرین فرصت برای جمع آوری پول و آگاهی برای کار این انجمن ، با بالا رفتن از راه پله خود ، استفاده کند.

اسکات دوبار طلاق گرفت. اما سومین ازدواجش تا پایان ادامه یافت. او پنج فرزند، سه فرزند از ازدواج اول و دو فرزند از ازدواج دومش داشت.

داگلاس کیث اسکات، کوهنورد در 29 می 1941 به دنیا آمد و در 7 دسامبر 2020 چشم از جهان فرو بست.

موج کوه به نقل از روزنامه گاردین.