چهار صعود سال 2019 به عنوان برندگان جایزه کلنگ طلایی فرانسه اعلام شدند. به علاوه، کاترین دستیول نیز جایزه کلنگ طلایی دوران را دریافت خواهد کرد.

هشت داور، که بیشتر آنها به دلیل صعودهایشان پیش از این کلنگ طلایی را دریافت کرده بودند، شامل گرلینده کالتربرونر، هلیاس میلروکس، آلش چزن، رافائل اسلاوینسکی در انتخاب این صعودها قضاوت کردند.

گفتنی است، جایزه کلنگ طلایی از سال 1992 همه ساله به شناسایی بهترین صعودها می پردازد، هرچند که مشخص نیست به دلیل تاثیرات ویروس کرونا، این فستیوال سال آتی برگزار خواهد شد یا خیر؟

برندگان کلنگ طلایی

چاملانگ 7321 متر

مارک هولچک برای اولین بار این کوه را در سال 2001 دید و امیدوار بود که بتواند رخ شمال غربی چاملانگ در هیمالیای نپال را صعود کند. زمانی که هولچک و زدنیک هاک در بهار 2019 به پای کوه رسیدند، مشاهده کردند که حجم کمی از برف و مقدار زیادی از یخ سخت در مسیر وجود دارد. اجتناب از خطرات موجود در قسمت پایینی مسیر یک از کلیدهای این صعود برای آنان شناسایی شد.

پس از یک بیواک در ارتفاع 5300 متری روی یخچال زیر جبهه مورد نظرشان، دو کوهنورد اهل کشور چک به سمت قله و با قدری تغییر مسیر ادامه راه دادند. در روز چهارم آنان به بالای مسیر شرقی رسیده و در 80 متری زیر قله بیواک داشتند. در 21 می آنان از قله گذر کرده و بقیه روز را برای جهت یابی در مسیر اصلی ژاپنی ها طی کردند. این قسمت سخت تر از چیزی بود که این دو نفر انتظار داشتند. دو شبمانی بیشتر بدون غذا و با فرود یا صعود رو به پایین در دید کم آنها را نهایتا به دره پای کوه رسانید.

مسیر به عنوان خط یوفو UFO Line به عنوان احترام به رینهولد مسنر و داگ اسکات نام گذاری شد، که در سال 1981 به همراه آنگ دورجه و پاسانگ، اولین صعود به رخ جنوبی چاملانگ را انجام دادند و به یکی از قلل میانی دست یافتند.

مرتبط : رضایت، رخ جنوب غربی گاشربروم یک

تنجی راگی تاوو ، Tengi Ragi Tau – ارتفاع : 6938 متر

آلن روسیو و تینو ویلانوا در اولین برنامه شان در هیمالیا به لانگموچه ری در مسیر شمالی تنجی راگی صعود کرده بودند. در زمان عبور از پای رخ غربی تنجی راگی بود که آن دو مجذوب زیبایی و شیارهای یخی در این پیکره گرانیتی شدند. آنها در سال 2014 بازگشتند تا روی یک مسیر مستقیم تلاش کنند و در آن سال توانستند در هوایی نه چندان مناسب خود را تا ارتفاع 6500 متری بالا بکشند، اما ناگزیر به بازگشت شدند. پنج سال بعد، این رخ کوه گروههای دیگر را نیز به خود جذب کرده بود.

پس از عبور از گردنه تاشی لاپتسا و کمپ زدن روی یخچال درولامبو، این دو امریکایی طولهای اول مسیر را درای تولینگ صعود کردند تا به قسمت برفی دست یابند. سپس با سه شب مانی دیگر در طول مسیر به قله رسیدند و سپس از مسیر صعودشان به پایین فرود آمدند. با چندین طول دارای کراکسهای یخی در مسیر و عبور از میان برفهای سست، این مسیر فنی و درخشان در میان یکی از با شکوهترین جبهه های کوهستانی صعود نشده گشایش شد. صعود آنان دومین صعود این کوه و اولین صعود به سبک آلپی نیز روی تنجی بود.

مرتبط : باشگاه آمادگی جسمانی و سنگنوردی موج

لینک سار – 7041 متر

یکی دیگر از چالشهای کوهنوردی که چندین تلاش را به خود دیده بود، اما صعود نشده بود. یکی از دلایل آن هم قرار گیری در منطقه مورد مناقشه هند و پاکستان که برای مدتها عدم صدور مجوز برای صعود کوه را به همراه داشته است.

استیو سوینسون برای اولین بار در سال 2001 با یک تیم امریکایی قوی روی لینک سار تلاش کرد، و سپس پس از چند بار تلاش ناموفق برای دریافت مجوز صعود به کوه در سال 2017 به همراه کریس رایت و گراهام زیمرمن روی کوه تلاش کرد. برای بار دیگر در سال 2019 آنها راهی کوه شدند در حالی که مارک ریچی نیز همراهشان بود.

شش روز پس از ترک بیس کمپ، به قله دست یافتند. در طول این مدت آنها مجبور شدند یک طوفان را برای 36 ساعت تحمل کنند. در روز قله یک سقوط 35 متری نفر سرطناب به دلیل بهمن این تیم را غافلگیر کرد و نهایتا توانستند به آخرین طول که مرکب از برفی ناپایدار و پرشیب بود پیروز شوند. کمی بیش از دو روز هم طول کشید تا از سمت دیگر کوه به پایین بازگردند.

مرتبط : گزارش اولین صعود لینک سار را در موج کوه بخوانید.

راکاپوشی – 7788 متر

دره شگفت انگیز هونزا در پاکستان مامن چند کوه شگفت انگیز است که تنها قدری از هشت هزار متر کم ارتفاعتر هستند. یکی از این کوههای بسیار زیبا راکاپوشی میباشد که برای اولین بار در سال 1958 از طریق مسیر جنوب غربی صعود شد. سمت جنوب کوه، به سمت تاج مسیر جنوب شرقی ، قبلا مد نظر قرار گرفته بود، اما کوهنوردان نتوانسته بودند مسیری صعود شدنی در آن بیابند.

از بیس کمپ در ارتفاع 3660 متری در لبه یخچال و در هوایی معمولا ناپایدار، کازویا هیرایده و کنرو ناکاجیما از رخ جنوبی تا 6100 متر را به قصد هم هوایی و تایید مسیر صعودشان بالا رفتند.

در دومین حرکت به سمت کوه، سه روز تلاش را طی کردند تا به ارتفاع 6800 متری در مسیر جنوب شرقی برسند، جایی که مجبور شدند دو روز به دلیل هوای خراب صبر کنند. پس از این، به قله صعود کرده و یک روز طولانی را به سمت پایین بازگشتند. در روز بعد آنها مسیر صعودشان را به سمت پایین طی کرده تا نهایتا در بیس کمپ به کار خود پایان دهند.

اگر چه مسیر آنها سختی فنی سه مسیر دیگر را نداشت، طول زیاد مسیر، میزان نیاز تعهد به صعود و سبک هیرایده و ناکاجیما در کوهی سرسخت برایشان کلنگ طلایی را به ارمغان آورد.

مرتبط : شیسپار ، سامورایی

منبع : اکسپلورر وب