کوهنوردی و پول

در روزهایی که قیمت سکه بهار آزادی از ارتفاع اورست رد شده است، تاثیر پول در همه امور زندگی و ورزش را به شدت می توان حس کرد. در کوهنوردی و پول به بعضی زوایای این ارتباط نزدیک در بین این دو و معرفی تعدادی از راهکارها می پردازیم.

کوهنوردی ورزش ارزانی نیست. لطفا قدم زدن در دامنه کوهها را با کوهنوردی اشتباه نگیرید. تقریبا تمامی اقلام مورد استفاده در کوهنوردی جدی وارداتی هستند که می بایست دارای استانداردهای سطح بالا هم باشند. یک جفت کفش دوپوش تاریخ نگذشته 1000 دلار ، یک کوله مناسب برای برنامه های چند روزه 200 دلار ، یک جفت کفش سنگنوردی 100 دلار …این لیست بلندبالا و تقریبا بینهایت با اعدادی کم و بیش به همین شکل ادامه می یابد.

با جمع این اعداد در حوزه های مختلف به طور مثال صعود زمستانه دماوند با استفاده از مقرون به صرفه ترین تجهیزات نیاز به دو تا سه هزار دلار وسایل میباشد. برای دیواره نوردی لیست تجهیزات شامل دو حلقه طناب و تعداد کافی کوییک دراو ، ابزارهای میانی ، کفش سنگنوردی ، هارنس ، هلمت ، انواع و اقسام تسمه و…می تواند بین سه تا چهار هزار دلار خرج بردارد.

در مورد یخنوردی هر عدد پیچ یخ 60 تا 80 دلار قیمت دارد. با این حساب یک ست پیچ یخ بین 500 تا 1000 دلار قیمت خواهد داشت. تبریخ و کفش یخ را هم باید به اینها اضافه کرد. به علاوه عمر کوتاه تجهیزات در شرایط سخت کوهستان….

در مورد صعودهای برون مرزی وضعیت بسیار بدتر از اینهاست. هزینه های صعود به اورست با یک پکیج معمولی از ایران به ایران در حدود پنجاه هزار دلار خواهد بود. هزینه صعود به یک هشت هزار متری در پاکستان به طور حداقلی 7000 تا 9000 دلار می باشد. برای انجام یک کار نو در کوههای بلند در منطقه پاکستان در سطح قلل هفت هزار متری برای یک تیم سه نفری به غیر از تجهیزات صعود 12000 تا بیست هزار دلار هزینه لازم است.

مجموعه اعداد و ارقامی که در بالا ذکر شد یک حقیقت را به خوبی روشن می کند. کوهنوردی ورزش ارزانی نیست. کوهنوردی فنی، سنگنوردی و یخنوردی و صعودهای زمستانی هزینه بری بالا دارند و این هزینه ها را باید با دلار سنجید. و بدون منابع مالی اکثر طرحهای بلندپروازانه در این ورزش خواه ناخواه با شکست مواجه خواهند شد. به قول مسنر هیمالیا جایی شروع میشود که آلپ تمام شده است. اما فقط سطح بالای کار در صعودهای داخلی نمیتواند راه گشا باشد. و نیاز به زیرساختهای حمایتی از جمله تامین منابع کافی در کنار توانمندی ها و استعدادها قرار خواهد گرفت.

در بزرگترین صعودهای تاریخ به طور نمونه دهه طلایی کوهنوردی لهستان همواره وجود منابع مالی بوده است که توانسته مسیر موفقیت های ورزشی را هموار کند.

تراژدی در هیمالیا؛ ۹ کشته در دو بهمن مرگبار

تقریباً 1000 نفر در دامنه‌های اورست بر اثر طوفان برفی گرفتار شدند

تبلیغات : باشگاه آمادگی جسمانی و سنگنوردی موج

راهکار

با توجه به آنچه که ذکر شد و وضعیت امروزی اقتصاد کشور به نظر میرسد که صعودهای جدی و ارزشمند تبدیل به رویا شوند. هرچند که تا امروز هم بسیاری از اینها تبدیل به رویا شده اند. اما ما چه کاری میتوانیم انجام دهیم؟

یکی از بزرگترین مشکلات در جامعه کوهنوردی و صعودهای ورزشی دیده نشدن موفقیت های به دست آمده است. دیده شدن موفقیت ها باعث می شود که به دست آوردن منابع مالی آسانتر شود و حامیان چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی تمایل بیشتری برای حمایت از پروژه های کوهنوردی و سنگنوردی و غیره نشان دهند. تبلیغات ریا نیست بلکه قسمتی از فرآیند حرفه ای بودن است. تبلیغات کردن برای موفقیت های ورزشی می تواند به صورت سیاست تبلیغاتی در سطح سازمانهای تصمیم گیرنده مانند فدراسیون کوهنوردی ، هیاتهای کوهنوردی ، باشگاهها و ورزشکاران پوشش داده شود. هیچ اسپانسری دنبال قهرمان خاموش نیست. بعضی از راهبردهای تبلیغاتی که در تمام سطوح کاربرد دارند به شرح زیر هستند:

• ایجاد برنامه تبلیغاتی مشخص با اهداف واقع گرایانه و بررسی شده، با در نظرگیری راهکارها.
• روابط عمومی پویا و تعاملی و قدرتمند و مدون با اقشار جامعه کوهنوردی.
• ایجاد استراتژی حضور در فضای مجازی یا دیجیتال استراتژی.
• برنامه ریزی ارتباطی با اقشار غیرکوهنورد از طریق رسانه های ورزشی و روزنامه ها به طور منظم. یا به اصطلاح دانش بازاریابی ورزشی نفوذ در غیر مشارکت کنندگان.
• مستند سازی صعودها ، ارایه گزارش ، برگزاری وبینار و سمینار …. یا استراتژی محتوی.

تنها با ایجاد یک زیرساخت تبلیغاتی خوب است که می توان امید به تعامل با تامین کنندگان منابع در سطوح مختلف را گسترش داد. آن هم در روزگاری که کمبود منابع بیداد می کند.

اما این راهکارها معمولا در بلندمدت جواب می دهند یعنی از زمان شروع به تغییرات در این موارد و ایجاد زیرساختها تا به نتیجه رسیدن باید مدت زمانی سپری شود تا تاثیرات خود را نشان دهند. در همین زمان راهکارهای کوتاه مدت را نباید فراموش کرد. یکی از این راهکارها که می تواند در سطح باشگاههای کوهنوردی کاربرد داشته باشد، ایجاد هرم حرفه ای گری است. به طوریکه بدنه باشگاه شروع به حمایت از اعضای نخبه خود کند و اعضای نخبه نیز وظیفه ارتقا و آموزش و توان افزایی اعضا را بر عهده بگیرند. در واقع چیزی که به صورت سنتی هم انجام میشد و موفقیت کسب می کرد. امروز نیازمند آن است که لباسی نو بپوشد. در اینجا باید مکانیسمی تعریف کرد که یک تبادل دوگانه حمایت از یک سو و آموزش و تجربه از سمت دیگر ایجاد گردد.

راهکار دیگری که با بهره گیری از ادبیات کارآفرینی میتوان مطرح کرد، استفاده از انکوباتور می باشد. در انتهای دهه 70 شمسی این حمایت های فدراسیونی بود که توانست پای کوهنوردی را به هیمالیا باز کند، این حمایتها و صعودهای آن زمان توانست مرزهای صعودهای برون مرزی را توسعه بخشد. از سوی دیگر تجربه تاریخی در سالیان اخیر نشان داده است که اجرای برنامه های با دیدگاه نوگرایی در صعودهای برون مرزی در سطح باشگاهها و حتی هیاتها ممکن نیست. چرا که منابع کافی در این سطح برای بسیج کردن به منظور دستیابی به نتایج نهایی و ایجاد جریان وجود ندارد. لذا هر ایده ای نهایتا در سطح نظریه و یا نهایتا تلاشهای جسته گریخته باقی مانده است. در واقع همانند آنچه که در اواخر دهه هفتاد و هشتاد رخ داد، صعودهای برون مرزی نوگرا امروز هم نیاز به مدتی تروخشک کردن به زبان ساده تر دارند تا تبدیل به یک جریان بشوند.

جمع بندی اینکه یک ضلع نتیجه گیری در کوهنوردی و ارتقای سطح صعودها در سنگنوردی و قهرمانی پول است و برای رسیدن به نتایج مورد نیاز لازم است همه سطوح فعالیتی از کوچکترین واحد تا بزرگترین سرشاخه ها برنامه ای مدون و عملگرا برای حل این مساله داشته باشند.

راحتترین راه دنیا فراموش کردن رویاهاست. اما ما در کوهنوردی تنها چیزی که یاد نمی گیریم فراموش کردن رویاهاست.

موج کوه

نوشته مهدی جباریان : دکتری مدیریت استراتژی بازرگانی دانشگاه تهران ، آلپینیست.