برای بسیاری کوهنوردی با به دنیای آمدن فرزند به پایان می رسد. اما جالب اینجاست که اکثر کودکان به ورزشهای فضای باز علاقه دارند و بسیاری از آنها میتوانند در محیط مناسب این ورزشها به بالندگی بدنی و ذهنی خوبی دست یابند.
کوهپیمایی ، سنگنوردی و کوهنوردی با کودکان می توان لذت بخش و هیجان انگیز باشد. اما گاها خسته کننده نیز هست و البته توجهات خاص خود را لازم دارد.
کوهنوردی با کودکان : چقدر دور؟
در اینجا پای صحبت کسلر می نشینیم. وی تقریبا به عنوان یک کوهنورد به دنیا آمده است. در زمانی که او چند ماه بیشتر نداشته مسافت های طولانی را در کوله پشتی به این طرف و آنطرف رفته است. در زمان هفت ماهگی، والدینش او را به سفرهای پیمایش چند روزه و حتی بیش از 70 کیلومتر برده اند. در سن دو سالگی 8 کیلومتر را روی پای خودش طی کرده است. در سه سالگی 20 کیلومتر، آنهم تا ارتفاع 4250 متری…
اما این وضعیت برای همه یکسان نیست. بسیاری از کودکان در کوله پشتی مخصوص پس از ساعتی آرامش خود را از دست می دهند. و مشخصا سیگنال های لذت از محیط ایجاد نمی کنند.(بیقراری ، گریه…)البته این شرایط هم در طول زمان می تواند تغییر کند.
به طور کلی می توان گفت که هیچ قانون دقیقی وجود ندارد. به طوری کلی کودکان و نوجوانان می توانند به شدت با یکدیگر متفاوت باشند. همینطور که بزرگسالان هستند. اما باید دقت کرد که آنها تحت شرایط اجبار این کار را انجام ندهند. یا در رقابت با شما یا جلب تایید شما نباشند.
کوهنوردی با کودکان : چقدر بالا؟
این متغیر هم ارتباط زیادی با شرایط هر کودک و نوجوان دارد. در بعضی از تحقیقات گفته شده است که ماندن در ارتفاعات بسیار بالا می تواند باعث آسیبهایی برای کودکان و نوجوانان باشد. هرچند که مردمانی مانند شرپاها در ارتفاع بالای چهار هزار متر به دنیا می آیند. به طور کلی می توان گفت که بستگی زیادی به شرایط زیستی و ژنتیکی افراد هم خواهد داشت.
حتی پزشکان هم در این رابطه عقاید گوناگون با منطقهای خاص به خود دارند. به نظر یک راه تجربی منطقی ارتفاع گیری تدریجی به همراه کودک یا نوجوان می باشد. با درنظر گرفتن وضعیت جسمی فرد می توان نتیجه گرفت که آیا شرایط مناسب است یا نه. به طور کلی در اینجا بهتر است از رویکردهای ریسک گریز بهره گرفته شود.
در هنگام صعود با افراد کم سن باید دقت بیشتر به کار برد و به صحبت های آنها گوش کرد. آموزش دادن یک کودک جدی و با پشتکار چیز خوبی است اما لزوما با فشار بی امان نمی شود به آن دست یافت.
کوهنوردی با کودکان : چقدر سخت؟
در مورد سختی مسیر گاها دیده شده که کودکان از مسیرهای دست به سنگ حتی بیشتر از مسیرهای کفی لذت می برند که البته نیاز به دقت و پشتیبانی زیاد و انتخاب مسیرهای ایمن وجود دارد. در سالن سنگنوردی هم کودکان نیاز به توجه ویژه دارند. فرض کنید یک سنگنورد در حال تلاش روی یک مسیر بولدر باشد. سقوط او روی یک کودک یا نوجوان می تواند عواقب بدی به همراه آورد. و البته کودکان نسبت به خطرات آگاهی و هوشیاری کمتری دارند.
فواید سنگنوردی برای کودکان
یکی از نکات جالب برای شروع کوهنوردی با کودکان تمرکز روی سنگنوردی می باشد، که فواید آن مختص به محیط کوهستان نخواهد بود.
- سنگنوردی باعث بهبود مهارت حل مساله و تصمیم گیری می شود. سنگنوردی کردن مختصاتی مانند حل پازل دارد که باعث میشود کودکان بیشتر و بهتر از مغز خود برای صعود یک مسیر بولدر استفاده کنند.
- سنگنوردی باعث افزایش شجاعت و توانایی انطباق و مدیریت شرایط سخت در کودکان می شود.
- ارتقای سطح سلامت که از مشخصه های بارز ورزش می باشد.
- سنگنوردی به خصوص روش های سالنی آن از شاخه های ماجراجویی است که با ریسک نسبی کمی می توان آنرا آموخت. سالنی بودن این ورزش امکان کنترل محیط را ایجاد می کند.
- یادگیری تمرکز و انضباط. تمرین و تمرکز منظم و با فشار کم برای کودکان یکی از راههای جاری کردن انضباط در رگهای آنان و ایجاد یک عادت خوب می باشد.
- یادگیری مهارت های کار با ابزار : گره زدن طناب ، کار با کارابین ، درک کارگاهها و میانی ها و نحوه کار آنها و… باعث می شود که به طور کلی یک کودک درک بهتری نسبت به ابزار بیابد. ابزار چراغ راه انسان غارنشین به سمت دنیای متمدن بوده است.
- خوشگذرانی مثبت : ذات سنگنوردی و به خصوص بولدرینگ به نوعی خوشگذرانی یا فان را به همراه دارد که باعث ایجاد تفریح لذت بخش می شود. از طرف دیگر محیط باشگاههای ورزشی به طور متوسط از سطح جامعه سالمتر هست که باعث می شود کودک در یک محیط خوب ارتباط با سایرین را به صورت کنترل شده بیاموزد.
مرتبط : نکات کوهنوردی برای شروع ، مناطق طبیعت گردی اطراف تهران
