نکات مهم برای صحیح دویدن

بهبود شکل و فرم دویدن به شما کمک می کند که سریعتر ، کارآتر و راحتتر بدوید. همچنین باعث می شود که استرس کمتری توسط بدن تحمل شود و احتمال آسیب کاهش یابد. فرم صحیح دویدن خطر خستگی را کاهش می دهد و باعث رسیدن به دست آورد بیشتر می شود. در اینجا نکاتی را ارایه می دهیم که می توانند شما را در رسیدن به این هدف یاری کنند.

مهمترین نکات برای صحیح دویدن

به روبه رو نگاه کنید.

چشمان شما باید به حدود 3 تا 6 متری جلوی پایتان باشند. به پاهایتان خیره نشوید. نه تنها برای شکل صحیح دویدن ، بلکه این کار باعث میشود که موانع پیش رو را ببینید و زمین نخورید.

آیا سر شما در حال دویدن به جلو می باشد؟ این کار باعث استرس زیادی بر گردن و شانه ها می شود ، که می تواند باعث تنش شود. باید سرتان در وضعیتی قرار گیرد که گوشها دقیقا در بالا و وسط شانه باشند.

فرض کنید مانند یک عروسک خیمه شب بازی از نخ آویزان شده اید. بدنتان باید کشیده و در یک راستا مستقیم باشد.

دستها را در کنار کمر نگه دارید.

سعی کنید که دستها را در لول کمر نگه دارید. به شکلی که مانند برس کشیدن به لگن باشد، یعنی در کنار لگن کاملا نزدیک حرکت کند. برخی از تازه کارها تمایل دارند که دستشان را بالا برده و در روی سینه نگهدارند. دقت کنید که برای ایجاد فرم صحیح دویدن زاویه دست ها 90 درجه است. توجه داشته باشید که بالا نگه داشتن دست ممکن است زودتر احساس خستگی کنید.

مرتبط : نکات مهم در دویدن

دستها را راحت نگه دارید.

در زمان دویدن سعی کنید تا حد ممکن دست ها را ریلکس نگه دارید. دست ها را مشت نکنید. با مشت کردن دستها تنش از آنجا به بازوها و شانه و گردن منتقل می شود و انرژی هم مصرف می کند.

یک مشت ریلکس ایده آل است : فرض کنید که یک تخم مرغ در حین دویدن در هر یک از دستان شماست که نباید بشکند. این کار باعث ایجاد فرم صحیح دویدن می شود.

حالت خود را چک کنید.

سر شما باید بالا باشد. پشت شما نیز باید صاف و در لول شانه هایتان باشد. شانه ها باید در زیر گوش ها قرار بگیرند. وضعیت لگن باید به حالت خنثی باشد. مطمئنن شوید که به سمت جلو خم نمیشوید. درهنگام خستگی گاها دونده ها به سمت جلو خم میشوند که باعث می شود شکل صحیح دویدن از بین برود.

حفظ فرم صحیح دویدن تا آخر باعث جلوگیری از خستگی و پایان قدرتمند می گردد.

مرتبط : دویدن روی تردمیل

شانه هایتان را ریلکس نگه دارید.

شانه های شما باید ریلکس و سربالا باشند. انداختن شانه به سمت جلو باعث می شود که سینه سفت شده و تنفس محدود شود. اگر شانه ها شل باشند ، بهتر نفس می کشید.

توجه داشته باشید که شانه ها را بالا نگیرید طوری که به گوش ها نزدیک شوند. به شانه ها اجازه بدهید بیافتند و در جای خود قرار گیرند.

متناوبا وضعیت شانه را چک کنید تا مطمئن شوید در آرامش مانده اند . اگر حالت آنها به هم خورده بود شانه ها را به پایین بکشید تا فرم صحیح دویدن ایجاد شود.

بازو ها باید در جهت حرکتتان باشند.

از تاب دادن بازو به سمت داخل بدن خود داری کنید. حرکت بازو ها باید در جهت حرکت شما باشد. اگر در حین دویدن بازو ها در جلوی سینه قرار بگیرند این کار باعث می شود که تنفس محدود شود. همچنین می تواند به گرفتگی عضلات شکم بیانجامد. معمولا این تغییر وضعیت ها با خستگی به وجود می آیند. پس باید در زمان خستگی در حفظ شکل صحیح دویدن دقت کنید.

بازوها را از کتف حرکت بدهید.

بازو باید از ناحیه محور کتف حرکت کند نه از قسمت آرنج. فرض کنید که دست شما یک پاندول است که بر محور شانه عقب و جلو می شود. در هنگامی که آرنج عقب می رود دست تقریبا در کنار لگن قرار گرفته و سپس به جلو باز می گردد.

فرض کنید بدن شما از پهلو بایک خط عمودی به دوقسمت تقسیم شده است. مچ دست های شما نباید از این خط عقب تر برود.

نپرید.

اگر در زمان دویدن بپرید ، بدن و دستان شما بالا پایین می شود که باعث مصرف انرژی زیادی می شود. همچنین باعث شوک بیشتر به پاها شده که فرم صحیح دویدن را به هم میریزد و انرژی زیادی هم صرف می کند. برای حداقل کردن پریدن و ذخیره انرژی ، سعی کنی که گام کوتاه داشته باشید و گام سریعتری بردارید. از قدمتهای کوتاه و سبک استفاده کنید. انگار که دارید روی ذغال سنگ داغ راه می روید.

مرتبط : باشگاه ورزشی موج

برخی از متخصصین 180 گام در دقیقه را پیشنهاد می کنند. به این معنا که کف پاها در یک دقیقه باید 180 بار به زمین بخورد. برای به دست آوردن این گام باید تمرین کنید تا شکل صحیح دویدن در بدن شما جا بیافتد. البته این عدد برای دونده های حرفه ای بیشتر هم شاید باشد.