راهنمای صعود اورست از بیس کمپ تا قله (سمت نپالی)

چندین مسیر در کوه اورست گشایش شده است که مشهورترین آنها مسیر گردنه جنوبی از سمت نپال که در رخ جنوبی کوه واقع شده است. در این مطلب به تشریح مسیر صعود اورست از این جبهه کوه می پردازیم.

اورست

اورست بلندترین کوه ماست. ارتفاع بالا، شیب های تند، برجهای یخی تنها بخشی از خطرات آن هستند. منطقه مرگ در بالای کمپ ۴ جان بسیاری از کوهنوردان قوی و ماهر را گرفته است. این بدان معناست که صعود به اورست نیاز به تمرینات فشرده دارد. ممکن است خوش شانس باشید و حتی اگر تکالیفتان را به خوبی انجام ندهید، صعود کنید. اما مطمئنا متوجه خواهید شد که اگر شرایط آنطوری که می خواهید پیش نرود، روی دیگر سکه بسیار وحشتناک خواهد بود.

اورست همچنان کوهی فوق العاده زیباست و همیشه قبله گاه کوهنوردان بوده و هست.

مسیر صعود اورست

بیس کمپ

ارتفاع ۵۴۰۰ متری

بیس کمپ اورست مانند ایستگاه اتومبیل رانی فرمول یک به نظر میرسد. تلفن های ماهواره در حالی که اخبار پرهیجان را به زبانهای مختلف به جهان مخابره می کنند. چادرهای رنگارنگ کوهنوردان، روزنامه نگارها، و سایر چیزهای هیجان انگیز اینجا نمود دارد. هیچ قله ای در جهان چنین تصویری ارایه نمی دهد.

جدیدترین تجهیزات فنی را می پوشید، اما لباسهای خود را در دریاچه های یخزده خواهید شست. لباسها در طول شب به قالبهای یخ عجیب و غریب تبدیل میشوند. این اتفاق برای موهای خیستان نیز می افتد. وعده غذایی را باید به سرعت تمام کنید، زیرا بلافاصله در بشقابتان سرد میشود.

بهمن های مکرر در دامنه های نوپتسه، لهولا و پومری سرازیر میشوند و صدایشان به گوش میرسد. به یخشار خمبو نگاه می کنید و به صدای سقوط هولناک یخ در این مسیر گوش می سپارید. بیس کمپ محل امید و ناامیدی، درگیری و دوستی های مادام العمر است. برخی از کوهنوردان به آرزوی خود میرسند، در حالی که دیگران با یک رویای نیمه تمام به خانه بازخواهند گشت.

یخشار خمبو

۵۵۰۰ تا ۶۱۰۰ متری

این مکان شبیه به یک اتاق وحشت بزرگ در شهربازی است. با این تفاوت که این یکی واقعیست. اتفاقات وحشتناک زیادی می تواند در اینجا رخ دهد.

ممکن است شکافی زیر شما باز شود یا یک برج یخی بالای سرتان سقوط کند. به سادگی باید گفت اینجا جایی برای پیک نیک نیست. و بیشتر ما بر آن تمرکز می کنیم که هر چه سریعتر از آن عبور کنیم.

مطمئن باشید که همیشه در حمایت طناب صعود می کنید. اما در صورت بروز بهمن به سرعت از طناب خارج شوید. بهتر است در این شرایط در پناه یک دیواره قرار بگیرید. به عنوان آخرین راه می توانید وارد یک شکاف یخی شوید. حتی یک بهمن کوچک ممکن است قطعات یخ بزرگی را به سمت شما پرتاب کند. با دقت برجهای یخی بالای مسیر را زیر نظر داشته باشید. قطعا در زیر یکی از این برجها استراحت نکنید.

طنابها و ابزار را قبل از استفاده حتما بررسی کنید. از نردبانها به آرامی و با احتیاط عبور کنید. سعی کنید کرامپون خود را بین دو ریل قرار دهید. گاهی اوقات یک بهمن نزدیک یا باد شدید نردبان را به حرکت درمی آورد. فقط آرام باشید و روی هر مرحله تمرکز کنید. این کمک می کند تا بسته به زاویه نردبان از طناب ها استفاده کنید. در ثابت کشی ها اضافه طناب وجود دارد، پس جمع کردن اضافه طناب باعث ایجاد تعادل بهتر خواهد شد. حتی کشیدن اضافه طناب توسط همطنابتان از پشت می تواند در زمان عبور مفید باشد.

گاهی اوقات با دیواره های بزرگ یخی روبرو میشوید. این دیواره ها اغلب ثابت کشی شده هستند. از یومارهایتان استفاده کنید وبا کرامپون به یخ ضربه بزنید و سپس پاها را بالا ببرید. روی طناب معلق نشوید. این کار می تواند خسته کننده و خطرناک باشد.

در صبح زود باید از یخشار خمبو عبور کرد. کوهنوردان معمولا ساعت ۴ تا ۵ صبح صعود را آغاز می کنند. پس از ساعت ۶ صبح بیس کمپ را ترک نکنید. در طول روز یخها ذوب می شوند و بهمن بیشتر خواهد شد. به علاوه اینکه به دلیل گرمای زیاد جوش خواهید آورد.

(زمان صعود: ۵-۸ ساعت بدون هم هوایی، ۳-۵ ساعت با هم هوایی)

کمپ یک ، دره سکوت

۶۱۰۰ تا ۶۴۰۰ متری

اولین کمپ در مسیر صعود اورست. این منطقه وسیع و مسطحی از برف بی پایان، شکافهای عمیق و دیواره های کوهستانی است که غالبا توسط بهمن جاروب میشود. در اینجا می توان شب هنگام صدای شکستن و ترک خوردن یخچال را از زمین شنید. باید امید داشت که این شکافها در زیر چادر قرار نگرفته باشند. اما اینجاست که برای اولین بار، فقط با چند قدم حرکت به یک گوشه، می توانید نمایی نزدیک از قله اورست داشته باشید. دقت کنید که محل چادر نزدیک به شکافهای کوچک و بزرگ نباشد.

از این قسمت درون طناب عبور کنید، چرا که شکافهای پنهان در همه جا قرار دارند. گاهی اوقات شرایط آب و هوا می تواند این قسمت آسان را به دلیل برف عمیق دشوار کند. همیشه در زمان مناسب شروع کنید. از دیواره ها فاصله بگیرید، چرا که این قسمت ها در معرض بهمن قرار دارند. در اواخر ماه مه، برف این منطقه پوسیده میشود و می تواند خطرناکتر باشد.

(زمان صعود: ۴-۷ ساعت بدون هم هوایی، ۳-۵ ساعت پس از هم هوایی)

کمپ دو

۶۴۰۰ متری

پس از یک راهپیمایی بی پایان و آهسته در دره سکوت، سرانجام به پای دیواره یخی لوتسه می رسید. این مکان کمپ دو در مسیر صعود اورست است. محلی خیره کننده. می توانید در این منطقه در زمان هم هوایی به جستجوی تجهیزات قدیمی کوهنوردی که قسمتی از تاریخ را تشکیل می دهند بپردازید. اینجا آخرین فرصت برای تهیه یک وعده غذایی مناسب است. پس از آن باید با غذاهای فوری سر کنید.

خیلی نزدیک به رخ اورست کمپ نزنید. زیر هر چند وقت یک بار در این محل بهمن ریزش می کند. با اینکه بیکار ماندن در کمپ وسوسه کننده است، اما خودتان را مجبور کنید تا به سمت لوتسه فیس پیاده روی کنید. این کار باعث میشود، سرعت هم هوایی افزایش یافته و مشکلات ارتفاع برطرف شوند. پیاده روی شما را مجبور می کند که عمیق تر و سریعتر نفس بکشید، بنابراین بدن خود را با اکسیژن بیشتری اشباع می کنید.

کمپ سه، دیواره لوتسه

۶۸۰۰ تا ۸۰۰۰ متری

تصور کنید که در یک روز آفتابی زمستانی در یک شیب یخی و جالب سر می خورید. تنها فرقش این است که ارتفاع این یکی ۱۲۰۰ متر می باشد. سرسره ای بزرگ در مسیر صعود اورست که اصلا مناسب بازی کردن نیست. قسمت خطرناک آن متصل شدن به طنابهای با توان مشکوک و تغییر دادن کارابین بین طنابهاست. ممکن است حس واضحی نسبت به محیط به خصوص در زمان پایین آمدن نداشته باشید، اما تمرکز حیاتی است. یک سر خوردن و تمام…

کمپ اینجا یک لانه عقاب واقعی است که درست در کنار دیواره قرار دارد. پوشیدن لباس و ایمن سازی خود به منظور رفتن به دستشویی یکی از کارهای خسته کننده این محل خواهد بود. حتی یافتن یک نقطه برای دستشویی هم در این ناحیه باریک به اندازه کافی سخت هست. اما به هر حال منظره ای فراموش نشدنی خواهید داشت.

صعود به سمت این دیواره یخی یک راهپیمایی در منطقه ای مسطح است که شما را به خوبی گرم می کند. در دیواره وارد طناب ها میشوید و شیب یخی بلافاصله شروع میشود. پس از یک ساعت به یک برآمدگی یخی می رسید. پس از آن، یک صعود در مسیر شیب دار یخی به کمپ سه انجام میشود. گاهی اوقات صدای زوزه میشنوید و سنگها را تماشا می کنید که روی یخ سقوط می کنند. این امکان هست که بلوک های یخی از زیر پای کوهنوردان فرو بریزد. مراقب سرتان باشید و به پاهایتان تکیه کنید. وزنتان را روی طناب نیاندازید.

بسته به آب و هوا، صعود آسان یا سخت خواهد بود. یک فصل خشک و سرد به معنای یخ شفاف و آبی است. کرامپون های خود را تیز نگه دارید. برف عمیق صعود را آسانتر می کند اما خطر بهمن را نیز افزایش می دهد.

پس از کمپ سه، دیواره به سمت باند زرد و بلک ترتل ادامه پیدا میکند. اینها قسمتهای سنگی دیواره هستند که با طنابهای قدیمی و جدید ایمن سازی میشوند. طنابها را چک کنید و مراقب ریزش سنگ از زیر پای کوهنوردان بالای سرتان باشید. تروارس دیگری شما را به پای آخرین دیواره تا کمپ چهارم می رساند. این قسمت شیب دار است اما خیلی طولانی نیست و به زودی به بالای آن میرسید. پس از آن وارد سرزمین ارواح یا منطقه مرگ شده اید.

(زمان کوهنوردی: ۵-۸ ساعت بدون هم هوایی، ۴-۶ ساعت با هم هوایی.)

کمپ چهار، منطقه مرگ

۸۰۰۰ متری

کمپ چهار در یک فلات شبیه به سطح کره ماه قرار دارد. شما در لبه جو هستید و آسمان به رنگ آبی تیره می باشد. فقط با قدری فراتر رفتن از کمپ می توانید سایر غولهای هیمالیا مانند کانگچنجونگا، لوتسه و ماکالو را ببینید. این سرزمین جادویست.

با این حال، این مکان جایی نیست که بتوان در آن سرگرم شد. افراد اغلب زیاد حرف نمی زنند و در حال استراحت در چادر هستند. سعی می کنید با فرا رسیدن شب کمی بخوابید. پس از چند ساعت با پوشیدن تجهیزات برای قسمت نهایی ماجراجویی و تلاش قله حرکتتان شروع میشود.

مسیر قله شیب دار و تاریک است. شما در منطقه مرگ هستید و به بقایتان در ۴۸ ساعت آینده فکر می کنید.

وسایلتان را در روشنایی روز آماده کنید. حداقل سه لیتر یا بیشتر، مایعات بنوشید. دو لیتر مایعات گرم برای صعود همراهتان ببرید. کلنگ خود را آماده کنید. تا زمانی که روز روشن است احساس خوبی خواهید داشت اما با فرا رسیدن شب به سرعت روحیه افول می کند. تاریکی و سرمای بیرون از چادر اصلا خوشایند نیست. باد بر چادر می نوازد. احتمالا نمی توانید چشم روی چشم بگذارید. سخت نگیرید. به محض شروع صعود حس بهتری خواهید داشت. ترس همیشه از واقعیت بدتر است.

قله

۸۸۴۹ متر

آخرین گامها در مسیر صعود اورست. بالاخره زمان نهایی فرا رسیده است. حدود ساعت ۱۱ شب، آخرین وسایل را پوشیده و بیرون می آیید. در آنجا از فاصله دور، می توان یک کرم نورانی را دید که به آرامی در یک دیواره تاریک بالا میرود. چراغ پیشانی کوهنوردان سوسو می زند. کاملا ساکت هستند و هیچ کس صحبت نمی کند. این وحشتناک است و شما در انتظار اولین پرتوی طلاوع پیوسته صعود می کنید. شب به شدت سرد و مسیر یخزده و پرشیب است. تبریخ و کرامپون به سختی درون یخ فرو می رود. کسی بر می گردد:”نمی توانم ادامه دهم، موفق باشید.”

یک ماه سفید و سرد از پایین طلوع می کند، اما شما به سختی با آن نگاه میکنید یا کمترین توجهی به جهان درخشان بالای سرتان خواهید داشت. آدرنالین، بدن شما را به حرکت وادار می کند. و سپس پس از ساعت ها و ساعت ها، متوجه یک پرتوی نازک آبی رنگ در افق می شود. طلوع خورشید! اگر خوش شانس باشید، شبح افسانه ای کوه را خواهید دید. در زیر گامهایتان یک جهان با تمام شکوه و عظمتش نهفته خواهد بود و خورشید نیز طلوع می کند. این زمانیست که با حس گرما، امید نیز باز می گردد.

برای غلبه بر سرما و سرمازدگی به پاهای خود می کوبید. شما در بالکونی هستید، قدری استراحت می کنید و بطری اکسیژنتان(در صورت استفاده) را تعویض می نمایید. یک برآمدگی در پیش است و دقیقا بالاتر از آن، نه خیلی دور، قله جنوبی قرار دارد. شروع به لذت بردن از منظره و موفقیت احتمالی خواهید کرد. سرانجام به فلات کوچک قله جنوبی قدم می گذارید و آنجا درست در گوشه ای از آن خود قله اورست قرار دارد.

بارها و بارها در تصاویر و از دور آنرا دیده اید، اما به ناگاه بسیار نزدیک خواهد بود. تنها قدری جلوتر. تقریبا می توانید آنرا لمس کنید. از قله جنوبی تنها ۲ ساعت تا تحقق رویا فاصله هست.

البته موانع همچنان در پیشند. با دیدن لبه چاقویی نفس نفس می زنید. واقعا سخت به نظر میرسد. برجهای برجسته آن تقریبا آزادانه بر فراز تبت و نپال جولان می دهند. قدمگاه هیلاری جایی در وسط قرار دارد، سنگنوردی کوچکی که به آسمان ختم میشود.

پس از عبور از این قسمت باریک به روی خط الراس قدم می گذارید. با کرامپون های خود از یک زاویه تیز و کج به سمت کنار خط الراس بالا می روید. تمام حواس و تمرکزتان را در زمان عبور از این قسمت جمع کنید. اگر برف زیادی وجود داشته باشد، خط الراس ممکن است گسترده و زیبا به نظر برسد. البته قدمگاه هیلاری آنقدرها هم که به نظر میرسد سخت نیست اما قطعا یکی از جذابترین نقاط مسیر صعود اورست می باشد. طنابها را به دقت بررسی کنید.

پس از قدمگاه، اشکال عجیب موج مانند سفیدی از برف یخ زده به چشم می خورد. به سمت آنها بالا میروید. این قسمت شیب زیادی ندارد. هنوز هم مراقب باشید و با تبریختان کار کنید. ممکن است مشتاقانه به دنبال قله باشید، اما آنچه که مشاهده خواهید کرد یک لبه سفید در افق است. شما نمی دانید چقدر راه مانده و احساس ناامیدی و خستگی می کنید. سپس به لبه سفید دیگری می رسید، اما این بار ادامه پیدا نمی کند. در پشت آن یک شیب به پایین وجود دارد و شما در حال تماشای پایین به سمت شمال اورست هستید. تبریک به قله رسیدید.

(زمان صعود: ۸ الی ۱۶ ساعت)

بازگشت

مسیر صعود اورست در اینجا پایان می یابد، اما این پایان کار نیست. حوادث زیادی در زمان پایین آمدن از کوه روی می دهند. فرود تا گردنه جنوبی نیاز به دقت بسیار زیاد دارد. حتی دیواره پس از بالکونی نیز می تواند خطرناک باشد. در اینجا با اجساد کوهنوردان مواجه خواهید شد. در صورت خراب شدن هوا این امکان هست که طناب ثابت ها در زیر برف دفن شوند و نتوانید آنها را ببینید. سعی کنید در هنگام صعود مسیر را به خاطر بسپارید و بهتر است قطب نما یا ابزار راهبری همراهتان باشد. سرانجام پس از ساعت ها تقلا در ارتفاعات نهایی به کمپ چهار در گردنه باز خواهید گشت.

(مدت زمان بازگشت: ۴-۸ ساعت)

منبع: اکسپلورر وب

مطالب مرتبط

• اولین زنان صعود کننده اورست
• کامی ریتا شرپا، رکورددار صعود اورست
• راهنمای کامل سفر به بیس کمپ اورست
• مسنر، انفرادی، اورست – صعود دوران
• هزینه صعود به اورست چقدر است؟
• باشگاه ورزشی موج