عضویت در کانال
سطح بالا در صعود و سطح بالا در سنگنوردی، این یعنی اولی اشتک! اولی اشتک از نظر بسیاری از نخبه ها به عنوان یکی از پیشروترین کوهنوردان تاریخ شناخته شده است. صعود مسیرهای سنگنوردی با درجه 5.14، صعودهای فوق استقامتی، اسکای رانینگ، صعودهای ترکیبی با درجات بالا در مسیرهای پیچیده! همه اینها برای یک ورزشکار با زانوی پرانتزی مفهوم غیرقابل درک دارد.
نجاری که کوهنورد شد
اولی اشتک که بعضا با نام اولی استک نیز شناخته می شود در اکتبر 1976 در شهر لانگنائو سوییس به دنیا آمد. وی سومین پسر یک مسگر بود و در کودکی به ورزش هاکی روی آورد. جالب آنجاست که او در ابتدا به عنوان یک نجار فعال می کرد و سپس مسیر زندگیش را تغییر داد.
تنها 17 ساله بود که در رتبه 17 اتحادیه جهانی کوهنوردی و سنگنوردی قرار گرفت. او در سن 18 سالگی از جبهه شمالی آیگر که به نوعی حیات خلوتش محسوب می شد، صعود کرد و در همان سال هم از ستون بوناتی در مون بلان بالا رفت. اشتک به همراه استفان سیگریست در سال 2004 و در مدت زمان 25 ساعت به مانخ، آیگر و جانگفرو صعود کردند. موفقیت دیگر اولی اشتک در سال 2005 در اکسپدیشن خمبو-اکسپرس بود که باعث شده مجله کوهنوردی کلایمب از وی به عنوان یکی از سه کوهنورد برتر اروپا یاد کند. این پروژه شامل اولین صعود انفرادی چولاتسه (6440 متر) و دیواره شرقی تابوچه (6505 متر) می شد.
اشتک اولین رکورد سرعت خود در جبهه شمالی آیگر را در سال 2007 ثبت کرد و در آن سال توانست با مدت زمان 3 ساعت و 54 دقیقه از مسیر هکمیر صعود کند. این رکورد در سال بعد توسط خود اولی اشتک با زمان 2 ساعت و 47 دقیقه و 33 ثانیه شکسته شد.
پیشنهاد ویژه موج کوه برای امروز!
در ماه مه 2008 هنگام صعود به آناپورنا، به دلیل بهمن متوقف شد اما هفته بعد برای کمک به کوهنورد اسپانیایی، اینیاکی اوچوا د اولزا که سقوط کرده بود، به قله صعود کرد. کمک های پزشکی کندتر از زمان لازم بود و با وجود تلاش های اشتک، اینیاکی درگذشت. اولی در همان سال هم توانست اولین جایزه آیگر را به خاطر دستاوردهای کوهنوردی خود کسب کند.
در 17 آوریل 2013، سیمون مورو به همراه اولی اشتک برای تراورس لوتسه-اورست تلاش می کردند که با شرپاها درگیر شدند و این درگیری به طور گسترده ای بازتاب داشت و به عنوان بالاترین زد و خورد هم شناخته شد.
در همان سال نیز اولی اشتک توانست به تنهایی از مسیر لافایل در جبهه جنوبی شیشاپانگما صعود کند. این صعود تنها 28 ساعت طول کشیده بود و به عنوان یکی از چشم گیر ترین صعودهای تاریخ هیمالیا شناخته می شود. با این وجود صعود مسیر بعدا مورد نقد قرار گرفت و برخی به دلیل عدم وجود عکس یا داده ردیابی جی پی اس این صعود را مورد تردید قرار دادند. ادعای اشتک درباره این صعود توسط دو شرپا از تیم پشتیبانی وی تایید شد. این شاهکار باعث شد اولی اشتک دومین کلنگ طلایی خود را دریافت کند.
در تابستان 2015 وی تمام 82 قله بالای 4000 متر آلپ را در مدت 62 روز بدون استفاده از وسایل حمل و نقل موتوری صعود کرد. بعدا در همان سال هم رکورد جدیدی برای صعود جبهه شمالی آیگر در مدت زمان 2 ساعت و 22 دقیقه و 50 ثانیه ثبت نمود.
اشتک در 30 آوریل 2017 در حالی که برای تلاش روی مسیر هورنبین در خط الراس غربی اورست بدون اکسیژن کمکی هم هوایی می کرد، درگذشت. برنامه او این بود که از دهلیز هورنبین به قله اورست صعود کند و سپس با تراورس به لوتسه، چهارمین کوه بلند جهان ادامه دهد این پروژه محقق نشد.
در 16 آوریل در طول آماده سازی برای تلاش، همنورد وی به نام تنجی شرپا دچار سرمازدگی شد و چند هفته طول کشید که بهبود یابد. اشتک به بررسی کوه و هم هوایی و ادامه داد و راهی کمپ 2 مسیر جنوبی اورست گردید. در مسیر گردنه جنوبی و در تاریخ 29 آوریل بود که برنامه خود را تغییر داد و به تنجی پیام داد که به سمت نوپتسه حرکت خواهد کرد.
باشگاه ورزشی موج
اشتک در تاریخ 30 آوریل حدود ساعت 4:30 دقیقه صبح با یک کوهنورد فرانسوی به نام یانیک گرازیانی که قصد صعود به اورست را داشت آغاز کرد.هنگامی که گرازیانی به سمت کمپ 3 اورست ادامه داد، اشتک نیز با تغییر مسیر به سمت راست راهی نوپتسه شد. او برای آخرین بار توسط چند شرپا و کوهنورد در حوالی سپیده دم و در اطراف دره دیده شده بود. بر اساس اطلاعات موجود از 300 متری زیر قله در حدود 1000 متر سقوط کرد و همچنان هم دلیل سقوط مشخص نیست. جسد اولی اشتک در کم غربی، بین کمپ های یک و دو پیدا شد و به کاتماندو منتقل گردید.
برخی از بهترین صعودهای اولی اشتک
- 1995 جبهه شمالی آیگر هکمیر
- 1998 مانخ دهلیز هاستون انفرادی در 3.5 ساعت 1000 متر
- 1999 آیگر جبهه شمالی مسیر یتی
- 2001 گراندژوراس سوزنی واکر صعود زمستانی.
- 2001 رخ غربی پومری اولین صعود (1400 m M4/80 degree ice)
- 2001 آیگر مسیر عنکبوت جوان (1800 m M7/WI6; 7a/A2)
) - 2002 کوه دیکی آلاسکا (“Blood from the Stone” route, 1700 m M7 + AI6 5.9/A1)
- 2003 دو تلاش به همراه ارهارد لورتان بر روی ژانو
- 2004 سه گانه آیگر مانخ جانگفرو
- 2005 اولین صعود انفرادی کوه توبوچه جبهه شرقی و چولاتسه جبهه شمالی
- 2006 جبهه شمالی ماترهورن انفرادی. جبهه شمالی آیگر زمستان مسیر عنکبوت جوان.
- 2007 آیگر مسیر هکمیر 3 ساعت و 54 دقیقه
- 2008 آیگر مسیر هکمیر 2 ساعت و 47 دقیقه و 33 ثانیه. گراند ژوراس مکینتایر 2 ساعت و 21 دقیقه سولو.
- 2008 تنگکامبوچه جبهه شمالی 6500 متر، نپال ، به همراه سیون آنتاماتن آلپاین استایل برنده کلنگ طلایی ،
- 2008 آیگر جبهه شمالی اولین صعود طبیعی 900 متر 8a به همراه استفان سیرژیست
- 2009 ماترهورن مسیر اشمیت 1 ساعت و 56 دقیقه انفرادی ، گاشربروم 2 صعود انفرادی ، ماکالو مسیر نرمال
- 2011 شیشاپانگما مسیر جنوبی انفرادی 10 ساعت و 30 دقیقه
- 2011 چوآیو جبهه شمال غربی 18 روز پس از صعود شیشاپانگما
- 2012 اورست صعود بدون اکسیژن مسیر نرمال
- 2013 آناپورنا مسیر پیربگین و لافی صعود انفرادی در 28 ساعت برنده کلنگ طلایی بار دوم
- 2015 صعود مسیر هکمیر 2 ساعت و 22 دقیقه و 50 ثانیه ، صعود 82 قله بالای 4000 متر آلپ در 62 روز.
