مسیر جدید در تِنکانگپوچه به سبک سبکبار

در ۲۳ آوریل، پاتریک جانسون و پاتریک گفهارت آمریکایی قله ۶۴۸۷ متری تِنکانگپوچه در رشته کوه رلووالینگ هیمالیا را صعود کردند. به گفته مدیر عامل شرکت خدمات کوهنوردی “ایترک اورست” که این خبر را از طریق روزنامه (هیمالیان تایمز) منتشر کرده است، آنها مسیر صعود جدیدی را به سبک آلپی از طریق دیواره شمالی انتخاب کرده اند.

بر اساس گفته های جانسون، دیواره شمالی تِنکانگپوچه نسبتاً خشک بود. آنها پس از بررسی این دیواره از زوایای مختلف، مسیری را انتخاب کردند که چند بخش یخ و صعودهای ترکیبی را از طریق گذرگاه‌هایی که به نظر آن‌ها ایمن بود، به هم متصل می‌کرد.

کوهنوردان قبل از شروع صعود در حدود ۴۵۷۰ متری کمپ زدند. سپس برای رسیدن به پای فیس سنگی، از یخ نسبتا آسان عبور کردند. جانسون گفت که آنها از اینکه توانستند 2 طول یخنوردی با درجه سختی WI3+ را صعود کنند راضی بودند.

این دو نفر سپس مستقیماً از دیواره شمالی بالا رفتند و طول های یخنوردی آسان و بخش های صعود ترکیبی را با قسمت های طولانی از برف با شیب تند به هم وصل کردند.

جانسون به یاد می آورد: “یک طول طناب نهایی با درجه سختی WI3 ما را به یال شرقی رساند. در ارتفاع ۶۰۰۰ متری کمپ زدیم و شبی بدون خواب را با باد بی پایان تحمل کردیم.”

این دو نفر در هوای صاف به سمت شرق به سمت قله حرکت کردند و از یک یال شیب دار و باریک با بخش های طولانی یخ و برف سفت عبور کردند.

جانسون به یاد می آورد که چندین یخچال یخی و شکاف از یال نهایی محافظت می کرد، اما آنها با مسیریابی دقیق توانستند عبور کنند. این تیم دو نفره سرانجام در ساعت 3:30 بعد از ظهر در 23 آوریل، در میان ابرها به قله تنگکانگپوچه رسید.

روایت جوردی کورومیناس: از پیرنه تا جادوی کی2

صعود 4 مسیر جدید توسط زنان اسلونی در هیمالیای هند

آنها مسیر جدید خود را با درجه سختی WI3+/M3، شیب تند برف به طول 1500 متر ارزیابی کردند.

سبک آلپی یا سبکبار در کوهنوردی

سبک آلپی یا سبکبار در کوهنوردی، روشی برای صعود به قله‌ها است که در آن کوهنوردان با اتکا به توانایی‌های خود و بدون حمل تجهیزات و آذوقه اضافی و برقراری کمپ های گسترده و ثابت کشی به صعود می پردازند.

در این سبک، کوهنوردان فقط تجهیزات ضروری و سبک‌وزن مانند لباس گرم، کیسه خواب، چادر کوچک، غذا و آب به همراه خود حمل می‌کنند. آنها معمولاً از برقراری کمپ‌های موقت و استفاده از ثابت گذاری خودداری می کنند.

هدف از صعود به سبک آلپی، سرعت، سبکی و خودکفایی است.

مزایای صعود به سبک آلپی:

• سرعت: کوهنوردان می‌توانند به سرعت بیشتری حرکت کنند و به قله برسند.
• سبکی: حمل بار سبک‌تر به معنای خستگی کمتر و صعود آسان‌تر است.
• خودکفایی: کوهنوردان به کمک یا پشتیبانی خارجی متکی نیستند.
• چالش: صعود به سبک آلپی چالش‌برانگیزتر و هیجان‌انگیزتر است.
• ارتباط با طبیعت: کوهنوردان در این سبک ارتباط نزدیک‌تری با طبیعت برقرار می‌کنند.

معایب صعود به سبک آلپی:

• خطر: صعود به سبک آلپی خطرناک‌تر است و نیاز به مهارت و تجربه بیشتری دارد.
• عدم انعطاف‌پذیری: در صورت بروز شرایط بد آب و هوایی یا مشکلات دیگر، تغییر مسیر یا عقب‌نشینی دشوارتر است.
• نیاز به آمادگی جسمانی: کوهنوردان باید از آمادگی جسمانی بالایی برخوردار باشند.
• محدودیت در حمل تجهیزات: کوهنوردان باید فقط تجهیزات ضروری را حمل کنند که ممکن است در برخی شرایط محدود کننده باشد.

نکات مهم برای صعود به سبک آلپی:

• مهارت و تجربه: صعود به سبک آلپی نیاز به مهارت و تجربه زیادی در کوهنوردی دارد.
• آمادگی جسمانی: کوهنوردان باید از آمادگی جسمانی بالایی برخوردار باشند.
• شناخت مسیر: قبل از صعود، باید مسیر را به طور کامل بشناسید و از شرایط آب و هوایی آگاه باشید.
• تجهیزات: باید تجهیزات کوهنوردی ضروری و سبک‌وزن را با خود حمل کنید.
• برنامه‌ریزی: برنامه‌ریزی دقیق برای صعود ضروری است.
• احتیاط: در صعود به سبک آلپی باید بسیار محتاط باشید و از خطرات احتمالی آگاه باشید.

موارد استفاده از سبک آلپی:

• صعود به قله‌های مرتفع: سبک آلپی برای صعود به قله‌های مرتفع که دسترسی به آنها دشوار است، مناسب است.
• صعودهای سریع: این سبک برای صعودهای سریع و سبک مناسب است.
• صعودهای زمستانی: سبک آلپی برای صعودهای زمستانی که حمل تجهیزات سنگین دشوار است، مناسب است.
• صعودهای انفرادی: این سبک برای صعودهای انفرادی که نیازی به همراهان و تجهیزات اضافی نیست، مناسب است.