آخرین بازمانده اولین صعود اورست، نگران الهه مادر است

آخرین بازمانده اولین تیمی که به قله اورست صعود کرد، ابراز تاسف کرد که چگونه مرتفع ترین قله جهان کثیف و شلوغ شده است.

کانچا شرپا، 91 ساله، تنها عضو بازمانده تیم 35 نفره شرپای 1953 بریتانیایی است که به کوهنورد نیوزلندی سر ادموند هیلاری و شرپایش تنزینگ نورگی کمک کردند تا قله اورست را برای اولین بار صعود کنند.

از آن زمان تاکنون هزاران نفر به قله کوه را صعود کرده اند و مقامات نپال رکورد تعداد مجوز – 478 – را برای فصل صعود در سال گذشته صادر کرده اند.

آقای کانچا از کوهنوردان و برگزارکنندگان تور خواست تا تعداد مجوزهای داده شده را کاهش دهند و از قله کوهی که مردمش خدای خود می دانند محافظت کنند.

او به آسوشیتدپرس گفت: «بهتر است که تعداد کوهنوردان در کوه کاهش یابند. در حال حاضر همیشه جمعیت زیادی از کوهنوردان به همراه تعداد زیادی از شرپاها در فصل صعود عازم اورست می شوند»

زمانی که اورست برای اولین بار در 29 مه 1953 صعود شد، کانچا تنها 19 سال داشت، زمانی که لباس و تجهیزات کوهنوردی مورد استفاده هیچ شباهتی به امروز نداشت و تیم اعزامی حتی رادیو برای برقراری ارتباط در زمان کوهنوردی نداشتند.

امروزه کوهنوردان مجموعه ای از تجهیزات تخصصی را حمل می کنند که برخی از آنها در کنار زباله های انسانی تولید شده توسط خود کوهنوردان در کوه باقی مانده است.

ماساتسوگو کونیشی، کوهنورد آهنین از سرزمین آفتاب

قله نقره سر: معرفی و راهنمای صعود

ازدحام جمعیت در قله اورست از نظر زیست محیطی نگرانی کارشناسان کوهنوردی را برانگیخته است و آنها اعتقاد دارند این شلوغی تعادل منطقه را به هم می زند.

در تلاش برای پاکسازی زباله های به جا مانده توسط کوهنوردان، مقررات جدید برای کوهنوردان اجباری شده است که پس از صعود به بلندترین کوه جهان، فضولات خود را در کیسه هایی به کمپ اصلی بازگردانند.

گفتنیست در حالی که مقرراتی وجود دارد که کوهنوردان را موظف می کند با همه زباله ها، وسایل و وسایل شخصی خود از کوه پایین بیایند یا با ضبط سپرده خود مواجه شوند، نظارت و اجرای این قوانین ناکافی است.

کوه در حال حاضر بیش از اندازه کثیف است و مردم پس از خوردن مواد غذایی و کنسرو و غیره، زباله ها را به حال خود رها می کنند. بعضی از کوهنوردان زباله های خود را در شکافی می ریزند که در آن زمان پنهان می شود، اما در نهایت با ذوب شدن برف و حمل آنها به سمت پایین، به سمت کمپ اصلی سرازیر می شود.

آقای کانچا گفت که برای مردمش اورست به عنوان چومولونگمو، یک نام محلی تبتی، به معنای “الهه مادر جهان” شناخته می شود.

او گفت: “آنها نباید کوه را کثیف کنند. این بزرگترین خدای ماست و نباید خدایان را کثیف کنند.”

آقای کانچا جزو سه شرپا بود که به همراه سر ادموند و تنزینگ به آخرین کمپ در اورست رفتند. چون مجوز نداشتند نتوانستند جلوتر بروند.

زمانی که هیلاری و تنزینگ نشستند، آقای کانچا در کمپ 2 ماند. وقتی آنها پایین آمدند، همه آنها را در آغوش گرفته بودند و تشویق می کردند.