از ابتدای امسال، کوهنوردان باید با استفاده از کیسه هایی که در بیس کمپ توزیع می شود، مدفوع خود را به پایین حمل کنند. جای تعجب نیست که این خبر تا حد زیادی در سراسر جهان خبرساز شد و واکنش ها شامل انتقادات معمول از ثروتمندانی بود که اکوسیستم های طبیعی را آلوده می کنند.
با این حال مجموعه کاملا جدیدی از مقررات زیست محیطی، فراتر از مدیریت زباله ها در حال بحث و بررسی هستند. همچنین مشکل توالت در اورست، بزرگترین مساله بالای کوه نیست، بلکه احتمالا به بزرگترین مساله پایین بیس کمپ تبدیل شده است.
با این وجود سوال کلیدی این است که آیا مجموعه مقررات جدید مفید و موثر خواهند بود؟ و اینکه امکان اقدامات بهتر در دنیای کوهنوردی تجاری در محیط های آسیب پذیر کوهستان وجود دارد یا خیر؟
هر چه بالاتر بدتر
مدفوع انسان موضوع جدیدی در اورست یا جاهای دیگر نیست، اما افزایش ازدحام در کوه و کوهنوردان دارای پشتیبانی کپسول اکسیژن که مدت طولانی تری در کمپ های بالاتر می مانند، این مشکل را تشدید کرده است. به نظر برخی این شرایط به حد غیرقابل تحمل رسیده است.
هم کوهنوردان خارجی و هم محلی شروع به محکوم کردن وضعیت بد کمپ های بالاتر در اورست کرده اند، به ویژه کمپ بزرگ 4 در ارتفاع 7900 متری در گردنه جنوبی به عنوان نقطه هرج و مرج شناخته می شود. هر گونه زباله در دراز مدت یک مشکل جدی است، اما زباله های انسانی، به ویژه، تهدیدی برای سلامتی به شمار می روند.
همه شرکت های کوهنوردی دارای امکانات توالت در بیس کمپ هستند و امروزه در کمپ 2 توالت هایی در ارتفاع 6400 متری نیز وجود دارد.
داوا استیون شرپا از Asian Trekking به رسانه ها گفت: «سال گذشته، ارتش نپال توالت های عمومی را در کمپ 2 راه اندازی کرد. آنها همچنین… موفق شدند برای اولین بار زباله های توالت را در بشکه هایی از کمپ 2 پایین بیاورند.»
مشکل در ارتفاع بالاتر است، در طول مسیر و در کمپ های 3 و 4. به طور سنتی، کوهنوردان با حفر چاله کوچک، ترجیحا در برف، خود را نجات می دهند. اما این کار در ارتفاع بالا دشوار است، جایی که کوهنوردان چندین لایه لباس می پوشند، روی سنگ یا یخ یخ زده هستند و اغلب به یک طناب ثابت بسته می شوند. مدفوع در دمای پایین تجزیه نمی شود و ممکن است برف را آلوده کند، که در نهایت ممکن است سایر کوهنوردان برای آب آشامیدنی آن را ذوب کنند.
زمانی که تعداد کمی از اکسپدیشن‌ها هر سال از کوه‌های عظیم بازدید می‌کردند، این تاثیر منفی تحت کنترل به نظر می‌رسید. اما امروزه، با بیش از 1000 نفر در اورست در هر بهار، تأثیر آن بیش از حد بزرگ شده است به طوری که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. طبق گزارش کمیته کنترل آلودگی ساگارماتا (SPCC)، فصل صعود بهار 2023 در کمپ اصلی اورست، 75 تن زباله، از جمله 21507 کیلوگرم زباله انسانی، تولید شد.
مشخص نیست چه مقدار زباله انسانی در دامنه های بالاتر باقی مانده است. برآورد برای سال 2019، 7200 کیلوگرم در هر فصل بود. این در حالی است که هر سال تعداد مجوز برای کوهنوردان خارجی بیشتر می شود.
حمل مدفوع توسط خود کوهنوردان
مینگما شرپا از شهرداری پاسانگ لمائو به بی‌بی‌سی گفت که اقدامات فوری در این فصل مورد نیاز است زیرا کوهنوردان شروع به بیمار شدن کرده‌اند. SPCC 8000 کیسه واگ مخصوص ساخت ایالات متحده را که حاوی مواد شیمیایی (و موادی شبیه به بستر گربه) است، تهیه کرده و در نظر دارد برای هر کوهنورد دو تا به کمپ های بالاتر بدهد. همه – ظاهراً – باید کیف های خود را پایین بیاورند و برای دفع در بیس کمپ حاضر کنند. اما این اقدامات جدید نیست.
حساسیت در اطراف زمین های یخچالی یک رویکرد رایج در رشته کوه های سراسر جهان است و در مکان هایی مانند آکونکاگوا، دنالی و قطب جنوب اجباری است. حتی در اورست، برخی از کوهنوردان از کیسه‌های مدفوع استفاده می‌کنند و تعدادی از شرکت ها نیز مشتریان خود را تشویق می‌کنند که از آنها استفاده کنند.
لوکاس فورتنباخ به رسانه ها گفت: «ما برای مدت طولانی در اورست داوطلبانه از کیسه‌های مدفوع استفاده می‌کنیم. من نمی فهمم چرا دیگران هنوز این کار را نکرده اند. این روش نیروی انسانی یا هزینه را خیلی افزایش نمی دهد، اما تأثیر قابل توجهی بر روی کوه دارد.
با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا دیگران از این کار پیروی می کنند یا خیر و چگونه با این کار کثیف کنار می آیند. کارکنان Furtenbach کیسه ها را برای مشتریان خود حمل می کنند، اما این موضوع نیاز به منابع و پول دارد و البته برای بسیاری هم خوشایند نیست.
حمل با هلی کوپتر!
مشتریان صعود اورست از انواع پیشینه‌های فرهنگی هستند و برداشت‌های متفاوتی در مورد خدماتی که برای آن پرداخت می‌کنند و اینکه تا چه حد می‌خواهند برای حمایت از محیط‌زیست ارزش قائل شوند، دارند. برای مثال، رهبران اکسپدیشن و راهنماهای شرپا چگونه می‌خواهند مشتریان دست به نقد را تشویق کنند که از کیسه‌های مدفوعت استفاده کنند و آنها را حمل کنند، (اگر خودشان مایل نباشند؟) ممکن است شرکت های رده بالا شرپاهایی را برای حمل مدفوع مشتریان خود تعیین کنند، اما شرکت های ارزان قیمت چطور؟ در نهایت، کوهنورد همکاری یا عدم همکاری را انتخاب می کند. متأسفانه، اورست دقیقاً به دلیل همکارانه ترین مکان روی زمین مشهور نیست.
علاوه بر این، دفع و مدیریت کیسه ها می تواند منجر به آلودگی دیگری شود. تاشی شرپا از سون سامت ترک، بزرگترین تجهیز اکسپدیشن در اورست، به یک روش بحث برانگیز استخراج اشاره می کند: هلیکوپتر!
همانطور که او به مجله Outside گفت، او قصد دارد از دولت محلی بخواهد که به هلیکوپترهای شرکتش اجازه دهد “مدفوع را در یک بشکه جمع کنند و سپس از یک هلیکوپتر برای پرواز آن به کمپ اصلی استفاده کنند.”
این امر باعث می‌شود که آنها مجبور نباشند کارکنان بیشتری را برای حذف زباله‌ها استخدام کنند. از سوی دیگر، این یک گام دیگر در استفاده بیش از حد از هلیکوپترها بر روی 8000 متری هاست. این امر به جای کاهش، آلودگی در کوه را افزایش می دهد.
اوضاع همه جا خراب است
سوال آخر این است که چه اتفاقی برای میزان فزاینده فضولات انسانی از بیس کمپ به سمت پایین می افتد. SPCC مسئول مدیریت پسماندهای آلی است. همانطور که آنها در وب سایت خود بیان می کنند: “در حال حاضر، زباله های انسانی و زباله های آشپزخانه تولید شده توسط گروه های اعزامی در کوه های اورست، کوه نوپتسه و کوه لوتسه در کمپ اصلی اورست در یک گودال در نزدیکی گوراکشپ دفع می شوند.”
در واقع هر سال از سه گودال به صورت چرخشی استفاده می شد. اخیراً هزاران کیلو مدفوع انسان کمی پایین‌تر به لوبوچه آورده شد. اما هیچ‌کدام راه‌حلی نیستند، زیرا هر دو می‌توانند منجر به آلودگی در حوضه یخچال خمبو و رودخانه‌هایی شوند که به روستاهای خمبو می‌ریزند.
SPCC ادعا می کند که در حال گفتگو با پروژه بیوگاز کوه اورست است، که در حال طراحی یک هاضم بی هوازی با هدف تولید انرژی از زباله است. اما با وجود ادعای برخی مطبوعات در رسانه های بین المللی، هنوز چنین کارخانه ای نصب نشده است. به نظر می رسد این پروژه از آخرین به روز رسانی وب سایت در سال 2018 متوقف شده است.
