دریای شیطان؛ از افسانه‌ی اژدها تا واقعیت فوران‌های مرگبار

آب‌هایی ناآرام، ناپدیدشدن‌های مرموز، هیولاهای دریایی، نورهای عجیب و افسانه‌هایی که سینه‌به‌سینه چرخیده‌اند — این‌ها تنها بخشی از داستان‌های ترسناک درباره‌ی دریای شیطان (Devil’s Sea) است؛ منطقه‌ای مرموز در اقیانوس آرام که گاه به آن «مثلث برمودای ژاپن» نیز می‌گویند.

در حالی که نام «مثلث برمودا» برای بیشتر ما آشناست، دریای شیطان همچنان در سایه مانده است؛ اما آنچه در این پهنه‌ی مرگبار آب‌ها رخ داده، گاه حتی از برمودا هم عجیب‌تر به‌نظر می‌رسد.

دریای مشکلات؛ نامی که قرن‌ها ترس می‌آفریند

در زبان ژاپنی، به این ناحیه “ما نو اوومی” (ma no umi) می‌گویند که معنی‌اش «دریای مشکلات» است. این منطقه حدود ۱۰۰۰ کیلومتر جنوب توکیو و در نزدیکی جزیره‌ی میاکه قرار دارد و از نظر جغرافیایی، بخشی از دریای فیلیپین به شمار می‌رود.

فوران‌های آتشفشانی زیرآبی، امواج عظیم، جریان‌های غیرعادی و حتی دیدن موجودات افسانه‌ای در این منطقه، باعث شده تا ماهی‌گیران محلی قرن‌ها با ترس به آن بنگرند. اما همه‌چیز تنها به افسانه‌ها ختم نمی‌شود؛ در قرن بیستم، اتفاقات مرموزی باعث شد تا حتی دولت ژاپن ورود به این آب‌ها را خطرناک اعلام کند.

وقتی تاریخ با طوفان می‌نویسد: نجات ژاپن توسط «بادهای الهی»

در سده‌ی سیزدهم، زمانی که «قوبلای‌خان» — نوه‌ی چنگیزخان و امپراتور مغول — در اندیشه‌ی تسخیر ژاپن بود، ناوگان عظیم او در آب‌های اطراف دریای شیطان به ناگهان گرفتار طوفانی ویرانگر شد. ژاپنی‌ها این طوفان را کامی‌کازه یا «بادهای الهی» نامیدند، چراکه معتقد بودند نیروهای الهی برای نجات سرزمین‌شان وارد عمل شده‌اند.

در دو حمله‌ی پی‌در‌پی در سال‌های ۱۲۷۴ و ۱۲۸۱، کشتی‌های قوبلای‌خان توسط طوفان‌هایی مرموز نابود شدند. نیمی از ناوگان مغول غرق شد و ژاپن از اشغال نجات یافت — آن هم دقیقاً در ناحیه‌ای که امروز به آن دریای شیطان می‌گویند.

افسانه یا واقعیت؟ اژدهایان و کشتی‌های ارواح

در داستان‌ها و افسانه‌های چینی و ژاپنی، صحبت از اژدهایانی است که در عمق دریای شیطان زندگی می‌کنند و با نفس آتشین خود، طوفان و گرداب می‌آفرینند. ماهی‌گیران می‌گویند نورهایی عجیب در دل شب دیده‌اند، آب‌هایی که ناگهان به جوش می‌آیند، و حتی مارهای دریایی غول‌پیکر که همچون کشتی‌ها بزرگند.

روستای اساس؛ راهنمای سفر به نگین پنهان سواد کوه

جزیره شهیون؛ راهنمای سفر به نگین نیلگون دز

در قرن نوزدهم، گزارش‌هایی از مشاهده‌ی زنی روی کشتی‌ای ارواح‌گونه منتشر شد. در جنگ جهانی دوم، خلبانی ژاپنی به نام «توشی‌آکی لنگ» موجودی بال‌دار را گزارش داد که از آب بیرون آمده بود. روایت‌هایی که هنوز پاسخی علمی برایشان پیدا نشده است.

کابوس‌های مدرن: ناپدیدشدن‌های بی‌دلیل

از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۴، پنج کشتی در این منطقه ناپدید شدند. دولت ژاپن پس از غرق شدن کشتی تحقیقاتی Kaiyo Maru No. 5 با ۳۱ سرنشین، این منطقه را به‌عنوان منطقه‌ی خطر اعلام کرد. هیچ اثری از کشتی پیدا نشد و حتی سیگنال اضطراری نیز ارسال نشده بود.

در همان سال‌ها، نویسنده‌ی ماجراجو، «چارلز برلیتز»، ادعا کرد که دریای شیطان بین سال‌های ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۴ حدود ۷۰۰ نفر را به کام خود کشیده است. البته این رقم هیچ‌گاه تأیید رسمی نیافت.

و در سال ۱۹۸۰، کشتی عظیم «MV Derbyshire» که در حال حمل بار از کانادا به ژاپن بود، در همین منطقه گرفتار طوفان شد و با ۴۴ خدمه ناپدید گشت. جستجوهای شش‌روزه نتیجه‌ای نداشت تا اینکه در سال ۱۹۹۴، بقایای آن در عمق آب‌ها کشف شد. بررسی‌ها نشان داد که فشار ناشی از طوفان باعث شکست ساختاری در کشتی شده بود — حادثه‌ای که سبب شد قوانین ساخت کشتی در دنیا تغییر کند.

دانش در برابر رمز و راز: نظریه‌هایی علمی برای توضیح ماجرا

با وجود رنگ‌وبوی اسرارآمیز ماجراها، برخی دانشمندان تلاش کرده‌اند با نگاه علمی به موضوع بپردازند. مهم‌ترین نظریه‌ها عبارتند از:

۱. فعالیت آتشفشانی زیر آب

دریای شیطان در «حلقه‌ی آتش اقیانوس آرام» قرار دارد؛ یکی از فعال‌ترین مناطق آتشفشانی جهان. آتشفشان‌هایی چون «جزیره‌ی میوجین» در همین ناحیه، مسئول حوادثی مانند غرق شدن کشتی تحقیقاتی Kaiyo Maru شناخته شده‌اند.

۲. هیدرات‌های متان

در بستر اقیانوس، ترکیبات یخ‌مانندی به نام هیدرات‌های متان وجود دارند که در شرایط خاص آزاد می‌شوند. آزاد شدن ناگهانی متان باعث کاهش چگالی آب و ایجاد جریان‌های ناپایدار می‌شود — پدیده‌ای که می‌تواند باعث غرق شدن کشتی‌ها شود.

۳. طوفان‌های غیرمنتظره

منطقه‌ی گرم و مرطوبی مثل دریای شیطان، استعداد زیادی برای شکل‌گیری طوفان‌های شدید دارد. بسیاری از حوادث، مانند ماجرای کشتی Derbyshire، با طوفان‌های سهمگین همراه بوده‌اند.

آیا نیرویی ماورایی در کار است؟ «گرداب‌های شیطانی» یا مغناطیس زمین؟

اصطلاح “vile vortices” یا گرداب‌های شیطانی توسط زیست‌شناسی به نام ایوان سندرسون مطرح شد. او باور داشت که ۱۲ نقطه‌ی مرموز در جهان وجود دارند که در آن‌ها پدیده‌های غیرعادی مانند اختلال مغناطیسی یا ناپدیدشدن اجسام رخ می‌دهد.

سندرسون «دریای شیطان» را در کنار مثلث برمودا، هرم بزرگ مصر و چند نقطه‌ی دیگر در این فهرست قرار داد. در این مناطق، قطب‌نماها رفتار عجیبی دارند و جهت‌گیری کشتی‌ها و هواپیماها دچار مشکل می‌شود.

نتیجه‌گیری: حقیقتی میان علم و افسانه

«لری کوشه»، نویسنده‌ای که در زمینه‌ی مثلث برمودا تحقیق کرده، درباره‌ی دریای شیطان می‌گوید:

“تمام این داستان‌ها تنها از گم شدن چند کشتی در بازه‌ای پنج‌ساله نشأت می‌گیرد. اما چون بارها و بارها تکرار شده‌اند، امروز به‌عنوان حقیقت پذیرفته شده‌اند.”

اما آیا واقعاً همه‌چیز قابل توضیح است؟ یا دریای شیطان همچنان رازهایی دارد که در دل خود پنهان کرده است؟ حقیقت شاید ترکیبی از علم، شانس بد، و زمین‌شناسی ناپایدار باشد — اما یک چیز مسلم است: دریای شیطان هنوز هم یکی از مرموزترین نقاط آبی روی کره‌ی زمین باقی مانده است.