رکورد یا نمایش والدین؟ صعود پسر شش‌ساله به قله البروس!

در جهان کوهنوردی، مرز میان شجاعت و بی‌احتیاطی همیشه نازک بوده است. اما وقتی پای کودکی شش‌ساله در میان باشد، این مرز به یک خط لرزان و بحث‌برانگیز تبدیل می‌شود.

در تاریخ ۲۸ ژوئن ۲۰۲۵، پسر بچه‌ای هندی به نام «تِگبیر سینگ» موفق شد قله ۵۶۴۲ متری البروس، بلندترین نقطه اروپا را صعود کند. تصویری که از او در قله منتشر شد، کودکی کوچک را در لباسی بزرگ‌تر از خودش نشان می‌دهد، پیچیده در کاپشن پر، خسته، رنگ‌پریده و نه‌چندان شاد. اما خانواده‌اش بلافاصله این صعود را به عنوان یک رکورد جهانی اعلام کردند: «جوان‌ترین صعودکننده به قله البروس با ۶ سال و ۹ ماه و ۴ روز سن».

مسیر هشت‌روزه تا قله

تگبیر به همراه پدرش، سوخین‌دردیپ سینگ، این مسیر دشوار را در هشت روز طی کرد. مادرش، مانپریت کائور، که متخصص زنان است، در مصاحبه‌ای با خبرگزاری هند گفت که پسرشان تحت رژیم غذایی ویژه و نظارت مربی تمرین کرده بود. اما آیا این آمادگی برای کودکی شش‌ساله در برابر ارتفاع بالا و خطرات مرتبط، کفایت می‌کرد؟

صعود آسان نیست، اما مجاز است

برای صعود به قله البروس، برخلاف کوه‌هایی چون اورست، قوانین سخت‌گیرانه‌ای در کار نیست. کافی است هزینه ورود به پارک ملی پری‌البروسیه را پرداخت کنید و یک مجوز ۲۵ دلاری از یکی از دفاتر نگهبانی تهیه نمایید. این امر باعث شده که البروس، به مقصدی محبوب برای کوهنوردان ماجراجو و خانواده‌هایی تبدیل شود که به دنبال ثبت رکوردند.

یک مسابقه رکورد بین خانواده‌های هندی؟

تگبیر اولین کودک هندی نیست که چنین رکوردی را به نام خود ثبت می‌کند. پیش از او، کودک دیگری به نام «واگا کوشاگره» در سن هفت‌سالگی البروس را صعود کرده بود. به نظر می‌رسد میان برخی خانواده‌های هندی نوعی رقابت برای پایین آوردن سن ثبت رکوردها در جریان است — رقابتی که برخی از آن با عنوان «نمایش والدین» یاد می‌کنند.

در سال‌های اخیر، شاهد فشار فزاینده‌ای از سوی خانواده‌ها برای ثبت دستاوردهای عجیب توسط فرزندانشان هستیم. اما آیا کوهنوردی در ارتفاعات خطرناک، میدان مناسبی برای این رقابت است؟

موردهای نگران‌کننده دیگر

صعود کودکان به قله‌های بلند محدود به البروس نیست. در سال ۲۰۲۱، نگرانی‌ها درباره دختربچه پاکستانی به نام سلینا خواجه شدت گرفت. او در حالی که تنها ۱۲ سال داشت، به تنهایی و همراه با دو باربر محلی، بدون پدر بیمارش، برای صعود به قله برودپیک (بیش از ۸۰۰۰ متر) تلاش کرد. سه سال بعد، در ۲۰۲۴، او بار دیگر و این بار به همراه پدرش برای صعود به نانگاپاربات رفت — ماجرایی که با موجی از انتقاد همراه بود.

جزییات صعود جدید اوربکو و کاردل به نانگاپاربات در آستانه ۵۰ سالگی

آیا جهت خوابیدن بر کیفیت آن تأثیر دارد؟ آخرین بررسی ها

در مقابل، نپال به‌طور رسمی تنها به افراد ۱۶ سال به بالا اجازه صعود به قله‌های ۸۰۰۰ متری را می‌دهد. هرچند مشخص نیست که این محدودیت شامل قله‌های پایین‌تر هم می‌شود یا خیر، بسیاری از شرکت‌های راهنما از پذیرش کودکان برای صعود به هر قله‌ای امتناع می‌کنند.

ماجراجویی یا بازی با جان کودک؟

سفرهای خانوادگی به مناطق مرتفع همیشه جذاب بوده‌اند. کمپ اصلی اورست، با ارتفاع ۵۳۰۰ متری، مقصدی رایج برای خانواده‌هایی‌ست که ماجراجویی را در اولویت سبک زندگی خود قرار داده‌اند. اما متخصصان هشدار می‌دهند که حتی در این ارتفاعات هم خطر بیماری ارتفاع جدی است، مخصوصاً برای کودکان که ممکن است علائم را دقیق گزارش نکنند.

برای مثال، در سال گذشته، زوجی اهل سنگاپور به همراه پسر چهارساله‌شان، «اطلس وونگ»، قصد داشتند به کمپ اصلی اورست برسند. اما کودک دچار علائم بیماری ارتفاع شد و ناچار به تخلیه هوایی گردید — داستانی که با تحسین و هشدار توأمان رسانه‌ها روبه‌رو شد.

کودکان دو ساله در ارتفاع بالای ۵۰۰۰ متر!

شاید باورتان نشود، اما در سال‌های اخیر، کودکانی حتی با سن کمتر از سه سال هم در کمپ اصلی اورست حضور یافته‌اند. در ژانویه ۲۰۲۴، «کارتر دالاس» بریتانیایی به این نقطه رسید، کمی قبل از تولد سه‌سالگی‌اش. در مارس همان سال، «سیدی میشرا» هندی با سن ۲ سال و ۱۱ ماه، در کمپ اصلی بود — رکوردی که به سرعت در کتاب رکوردهای هند ثبت شد. اما در بهار ۲۰۲۵، کودکی استرالیایی از همه جلو زد و با رسیدن به کمپ اصلی، جنجال جدیدی به پا کرد.

کودک در مرکز توجه، ولی چه قیمتی دارد؟

تصویر تگبیر در قله البروس، لبخندهای والدین و گواهی رسمی فدراسیون کوه‌نوردی کبردینو، شاید افتخاری بزرگ به نظر برسد. اما جامعه کوهنوردی نظر دیگری دارد. بسیاری این صعودها را نوعی نمایش پرخطر می‌دانند که جان کودک را به بهای چند تیتر خبری به خطر می‌اندازد.

در حالی که در برخی کشورها محدودیت‌های سنی سخت‌گیرانه‌ای برای کوهنوردی وجود دارد، نبود نظارت مشخص در مناطق دیگر، در کنار عطش رسانه‌ای برای داستان‌های عجیب و رکوردشکن، ممکن است سلامت کودکان را در معرض تهدید قرار دهد.

نتیجه‌گیری: افتخار یا هشدار؟

صعود یک کودک شش‌ساله به قله‌ای بالاتر از ۵۶۰۰ متر، قطعاً یک خبر است. اما باید پرسید: آیا این خبر یک پیروزی برای تربیت و انگیزه است؟ یا هشدار دیگری درباره استفاده نادرست از کودکان برای اهداف شخصی و رسانه‌ای؟

شاید وقت آن رسیده که کوهنوردی کودکان در چنین ارتفاعاتی، با استانداردهای اخلاقی و علمی بازنگری شود — نه تنها برای ثبت رکورد، بلکه برای حفظ جان کوچک‌هایی که هنوز حتی نمی‌دانند «ارتفاع بالا» دقیقاً یعنی چه.

📍 یادداشت موج‌کوه: کوهنوردی یک فعالیت الهام‌بخش و رشددهنده است، اما باید در کنار لذت، مسئولیت‌پذیری و مراقبت قرار گیرد. اگر به دنبال معرفی کوهنوردی به کودکان هستید، بهتر است با ارتفاعات پایین و برنامه‌های خانوادگی آغاز کنید و همراه با نظارت دقیق و مشورت با پزشکان، گام به گام پیش بروید.