هاگشو ، رخ شمالی

صعود رخ شمالی هاگشو توسط آلچ سزن ، مارکو پریزل ، لوکا لیندیچ در سال 2014:

آلچ چزن ، مارکو پریزل، و من امید داشتیم که روی ریمو 3 در هند تلاش کنیم. ما در یافتیم که یک تیم بریتانیایی هم برنامه تلاش روی کوه را دارد ، و در ماه می متوجه شدیم که بریتانیا یک مجوز را رد کرده است- عوامل ما پیشنهاد انتخاب یک هدف دیگر را دادند.

ما نا امید بودیم ، اما پس از چند روز طوفان مغزی brainstorming  درخواست برای موکوت پاربات Mukut Parbat دادیم ، گرفتن یک مجوز برای قله ای نزدیک کمت به نظر آسان می نمود. ارتباط خودمان را با شرکت حفظ کردیم ، با اینکه می دانستیم پرمیت تنها چند هفته قبل از رفتن مورد نظر قرار می گیرد. گرفتن پرمیت نیاز به ویزا و گرفتن ویزا هم نیاز به بلیط هواپیما داشت پس ما بلیط تهیه کردیم و بارها را به هند فرستادیم. دقیقا دو هفته قبل از حرکت به هند یک خبر به ما رسید. IMF  پیشنهاد یک قله باز  “open peak,” که ویزای توریستی معمولی برای آن کفایت می کرد به ما داد. او اضافه کرد “کوه هاگشو در کیشتوار با دسترسی از زانسکار ، یک گزینه خوب است ، و قله های دیگری هم در منطقه هستند…لطفا به من اجازه دهید تا امکان موافقت را بررسی کنم”

مرتبط : کمت ، مارکو پرزلیج ، سبک آلپی ، صعود ترکیبی

درباره هاگشو:

ارتفاع : 6515 متر

موقعیت : جامو و کشمیر ، لاداخ(هندوستان)

کوهی در هیمالیای کیشتوار ، یک منطقه کوهستانی در مرز کشمیر. اولین صعود این کوه در سال 1989 ، و در 9 سپتامبر توسط دو لهستانی به نامهای داریوز زالوسکی و پاول جوزفوویچ بدون مجوز صعود انجام گرفت. در 16 سپتامبر همان سال یک تیم انگلیسی با مجوز به این کوه صعود کردند. در سال 2014 هم تیم مورد نظر همین گذاشت مسیری در رخ شمالی باز کرد. در 6 اکتبر همان سال میک فاولر و پاول رامسدن هاگشو را از طریق دیواره شمال شرقی صعود نمودند.

دویدن با جلیقه وزن‌دار؛ تمرینی کوچک با تأثیری بزرگ

تراژدی در هیمالیا؛ ۹ کشته در دو بهمن مرگبار

ما اطلاعات کمی راجع به این کوه یافتیم اما با وجود جایگزینهای کم تصمیم گرفتیم که با آژانس موافقت کنیم و حداقل به بررسی منطقه بپردازیم. چند روز قبل حرکت هم متوجه شدیم که کوهنوردان افسانه ای انگلیسی میک فاولر و پال رامسدن قصد صعود رخ شمالی صعود نشده کوه را دارند. پس از این آشوب اداری خیلی هم از تغییرات نا امید نبودیم چرا که به نظر این کوه جای کافی برای بقیه هم داشت.

دهلی و هم هوایی

در دهلی IMF  یک مجوز از 7 سپتامبر تا 14 اکتبر به ما داد. اگر چه به نظر ما باید نهایتا در 26 سپتامبر بیس کمپ را ترک می کردیم. این مساله باعث می شد که تنها ده روز بالای بیس کمپ زمان داشته باشیم. این در خواست غیرقابل قبول بود و آنرا رد کردیم. در دو روز اول پیمایش به سمت بیس کمپ دو امریکایی را نیز دیدیم که آنها هم مجوز صعود هاگشو را داشتند ، البته اعلام کردند که قصد صعود ندارند. با نزدیک شدن به بیس کمپ در 4400 متری و روی مورن های غربی یخچال هاگشو ، به نظر هاگشو از عکس های آن بسیار زیباتر می آمد. یک خط آشکار در رخ شمالی آن وجود داشت و ما تصمیم گرفتیم که به سراغ آن برویم. در ابتدا نیاز به هم هوایی بود و یک قله زیبا در بالای بیس کمپ با توجه به ارتفاع و سختی مسیر مناسب به نظر رسید. در 16 سپتامبر ما در روی یک گردنه در زیر مسیر شرقی شبمانی داشتیم و در روز بعد مسیر قله را در هشت ساعت صعود نمودیم. مسیر سختتر و طولانی تر از چیزی بود که به نظر میرسید ، و درست در زیر قله ما را به چالش کشید. ما نام قله را لاگان Lagan  و درجه سختی صعود هم 5,750m/our 700m/ TD- M5 بود.

مرتبط : میک فاولر ، هم هوایی ، درجه سختی صعود

بیس کمپ پیشرفته

پس از استراحت آلس و مارکو بیس کمپ پیشرفته را در ارتفاع 4660 متری در زیر هاگشو بر پا و دیواره غربی را هم بررسی کردند که به نظر جذاب می رسید. روز بعدی ، تیم انگلیسی به بیس کمپ رسید و آلس و مارکو هم یک قله 5680 متری در روبه روی هاگشو را صعود کردند که از آنجا مناظر خوبی از دیواره های شمالی و غربی داشتند. هر سه نفر ما سپس به سراغ صعود Hana’s Men به ارتفاع 6300 متر رفتیم که در شرق هاگشو قرار گرفته بود و میشد از طریق آن به مسیر فرود یا مسسیر لهستان 89 دید داشت. ما دهلیز پرشیبی در رخ غربی را بالا رفتیم که شرایط خوبی برای یک فرآیند سریع ایجاد کرده بود. مسیر منطقی بود و ما را به تیغه غربی در 6000 متری رهنمون می کرد. یک سنگ متراکم را در 6200 متری صعود کردیم تا به محل شب مانی برسیم. در صبحی سرد به قله رسیده و سپس از طریق مسیر شمال شرقی با فرود و صعود رو به پایین در همان روز به بیس کمپ رسیدیم. 1100m/TD

هاگشو

پس از سه روز استراحت به سمت بیس پیشرفته در ساعت 3 صبح حرکتمان آغاز شد. ما یک چادر کوچک ، دو کیسه خواب و غذا برای دو شب مانی به همراه داشتیم. با عبور از یک قسمت برف پودری به مخروط برفی در قسمت مرکزی دیواره رسیدیم. ما برای 300 متر بدون طناب تا پرشیب ترین قسمت رخ کوه صعود کردیم ، جایی که یخ پر شیب مانند آینه شده بود. قسمت بالایی به طور شگفت آوری سخت بود ، و جای مناسبی هم برای شب مانی وجود نداشت. نهایتا در ساعت 2 صبح پس از 23 ساعت تلاش یک نقطه خوب در ارتفاع 6320 متری پیدا کردیم.

ما روز بعد دیرهنگام شروع به حرکت کردیم و گرمای خورشید نیمروز با سنگ نوردی دلچسب به سمت قله شمالی به پیش میرفتیم. از آنجا ما به سمت مسیر مواج گونه به سمت قله اصلی یا جنوبی صعود کردیم. نهایتا در ساعت 5 عصر در روز سی ام سپتامبر به قله هاگشو رسیدیم. هوای خوب ما را تشویق کرد که یک شب مانی چند متری پایینتر از قله داشته باشیم. صبح بعد هم از طریق مسیر لهستانی ها فرود رفتیم و در طول فرود با بررسی مسیر 89 لهستان به نظرمان صعود آنها یک کارخوب بود. نهایتا به یخچال رسیده و پس از دو ساعت به بیس کمپ پیشرفته رسیدیم. با تشکر از انجمن کوهنوردی اسلونی به خاطر حمایتشان. درجه سختی 1,350m / ED 70–90° . این صعود برنده کلنگ طلایی سال 2014 شد.

نوشته لوکا لیندیچ

باشگاه ورزشی موج / دکتر مهدی جباریان