گویی هنوز کار نپالی ها با کی2 تمام نشده است. پاسانگ نوربو شرپا در اقدامی غافلگیر کننده سعی دارد برای ثبت رکورد سرعت در کی2 تلاش کند. او ساعت 6 صبح به وقت محلی از بیس کمپ راه افتاد و هفت ساعت بعد به کمپ 2(6670 متری) رسید.
در فروشگاه موج کوه بیابید
به گفته سرپرست تیم اعزامی سون سامت، داوا شرپا، هدف نوربو این است که در عرض 24 ساعت از بیس کمپ به قله کی2 صعود کرده و قبل از بسته شدن پنجره هوایی پایین بیاید.
گفتنیست، سریعترین زمان کنونی را کوهنورد فقید فرانسوی بنوئه چامو Benoit Chamoux دارد. وی در سال 1986 در مدت زمان 23 ساعت به صورت انفرادی قله را صعود کرد. وی از تکنیکی شبیه نوربو استفاده کرد و بعد از باز شدن مسیر اقدام به صعود سرعتی کرده بود. وی همچنین به طور شگفت آوری این کار را بدون اکسیژن کمکی به انجام رسانید. چامو در سال 1995 در کانگچنجونگا ناپدید شد.
البته نوربو قصد دارد در قسمتهای بالای کوه از اکسیژن کمکی استفاده کند. سخنگوی سون سامت بیان کرد که وی مصمم است، اما خطرات بی مورد را نخواهد پذیرفت.
این به نظر یک تلاش هوشمندانه می آید. نوربو از مسیر باز شده و چک شده توسط کوهنوردان دیگر استفاده خواهد کرد. آب و هوای بسیار خوب برای امروز و فردا پیش بینی شده است. وی همچنین کمترین زمان را در ارتفاع خواهد بود که این باعث میشود مشکلات مربوط به ارتفاع کاهش یابد.
پاسانگ نوربو کوهنورد با تجربه ای است. وی در سال گذشته، با آلکس تکسیکون در آمادابلام و تلاش پس از آن در اورست همکاری داشت. او همچنین در پاییز گذشته به همراه تیم بحرینی ماناسلو را صعود کرده است. روزمه کوهنوردی وی شامل سه صعود به اورست، پنج صعود به ماناسلو، دو صعود به ماکالو، چوآیو، دائولاگیری و آناپورنا می شود.
از سوی دیگر، ثبت سرعت در 8000 متری ها همیشه مشکل است. از آنجا که شرایط کوهستان نقش عمده ای را بازی می کند، وضعیت بازی برابر وجود ندارد. وقتی کوهنورد از اکسیژن کمکی استفاده می کند، وضعیت پیچیده تر هم میشود. میزان اکسیژن مصرفی سرعت کوهنورد را تحت تاثیر قرار می دهد و ارتفاعی که کوهنوردان از اکسیژن استفاده می کنند نیز بسیار متفاوت می باشد. در اورست، دو رکورد به طور گسترده ای پذیرفته شده:
- رکورد رسمی توسط لاکپا گلو: 10 ساعت و 56 دقیقه در سال 2003
- رکورد بدون اکسیژن کمکی در سال 1996 توسط هانس کامرلندر، 16 ساعت و 45 دقیقه.
سایر نفرات
خوان پابلو موهر و تامارا لانگر نیز به نظر می رسد خود را به شانه کوه رسانده اند. آنان یک چادر کوچک به همراه خواهند داشت تا بتوانند استراحتی کوتاه در کمپ 4 انجام دهند. پایین تر از آنها بیشتر نفرات در حال حرکت به سوی کمپ سه در طول روز جاری بوده اند.
برای همه نفرات در کوه، با یا بدون اکسیژن کمکی، این آخرین شانس برای تلاش روی قله خواهد بود. علاوه بر خستگی نقرات پس از هفته ها تحمل زمستان قراقروم، عدم هم هوایی نیز نگران کننده است. نگرانی های دیگر هم شامل ناپایداری برف در شانه و یخ باتل نک و همچنین وضعیت طناب ثابت ها هستند.
طبق آخرین گزارش ها، هفت نفر از کوهنوردان نیز از ادامه صعود انصراف داده و به پایین بازگشته اند.
